მახსოვს თუ არ გახსოვს....

მახსოვს როგორ გადავიყვანე სააფადმყოფოში საკუთარი ხელებით... მახსოვს როგორ შეიყვანეს საოპერაციოში... არ მახსოვს მისი გამოსვლა...

"გახსოვს რომ მითხარი.."

ახლა ოთახში სიგარეტის კვამლი დამახრჩობს.. ახლა ოთახში გავიხსენებ იმ ძველ სიყვარულს, ახლა ოცნება შემომიტევს როგორც არასდროს და სინანული მონატრების კვალსაც დაახშობს.

გოგონა ნიღბით [ნაწილი მეშვიდე]

აქედან რომ წაგიყვანეს, კარგად იცი, რომ მე დაშენ მაქამდე სულ ერთად ვიყავით, შენ შეიძლება არ გახსოვს მაგრამ შენზე უფროსი ვარ 3 წლით და უკეთესად მახსოვს, როცა წაგიყვანეს, თითქოს ჩემი ნაწილიც გაიყოლესო, ძალიან გამიჭირდა, ვფიქრობდი, რომ საუკეთესო

ალბათ გახსოვს

ალბათ ჯერ კიდევ გახსოვს, როგორ მიყვარდი მერი, შენი დანახვა მათბობს, შენი თვალების ფერი. მე ჯერ არ გეტყვით ვინ არს, ამ პოეზიის ველი, მე მუდამ ვხმარობ ცივ ფარს, რადგანაც მომდევს მკვლელი. შენი სახელი მინდა, ვახსენო ყველა ლექსში. ჩემი მუზა ხარ წმინდა,

გახსოვს?!

გახსოვს ტყის ბილიკი და ხე მარადმწვანე?! ან ის ცხელი, ძალზე ბნელი ღამე?! გახსოვს ჩვენი გრძნობა ოდეს შეფიცული?! ჩვენი სიყვარული სხვისთვის შენიღბული?! გახსოვს ფაეტონი, ძველი თბილი ქუჩა?! გახსოვს კარგო ჩემთან რომ შენ მუდამ გსურდა?!

შენ ჩემი ცოლი ხარ.ნუთუ არ გახსოვს?(1)

დილა გათენდა, და დაიწყო ჩემი დღეც.. სახლში სამი პირდაღებული ღლაპი მიზის, ჩემი ვაჟები რომლებიც ძალიან მიყვარს.ცოლმა 4წლის წინ მიმატოვა,ერთი მაგისიც.ცოლი რო გაგიბოზდება კაცს განა,კაცი გქვია?? მაგრამ ჩემი კაცობა სულაც არ მაეჭვებს... -ჰეიი ადექით

გახსოვს?! (სრულად)

მიდიოდა მე კი ვერ ვაჩერებდი ვერ შევძელი ვხედავდი რომ მიდიოდა ჩავიკეცე ცრემლები თავისით მოდიოდა ზღვასავითმინდოდა მეთქვა “გაჩერდი მაპატიე“ მაგრამ ვერ შევძელი პირველი შეხვედრა სამ თებერვალს იყო ბოლო შეხვედრაც ზუსტად ერთ წელში ზუსტად ამ დროს მიდიოდა