ტკივილი რომელიც გვასახიჩრებს.! (დასასრული)

თაბაგარის მონატრებამ სული აუწვა, ისეთი შეგრძნება დაეუფლა თითქოს სხეულში შეუძვრნენ და უხეშად უფათურებენ ხელებს. მოეწონა! მოეწონდა და მაზოხისტურად მეტი მოითხოვა! სჭირდება, სიამოვნებს, იზიდავს, იმდენად მისია დემნა თაბაგარი, სასრუველია...

ტკივილი რომელიც გვასახიჩრებს.! (9-10-11თავი)

- არ გამოგდის ხო?- ჩვეული ირონიით დაბრუნებულია წერეთლის გონებაში.-რაც არ უნდა მოინდომო არ გამოდის.! ისევ გტკივა,გგონია რომ ტკივილი გააქრე , ფიქრობ რომ გადარჩი მაგრამ არც ტკივილი გამქრალა და არც შენ გადარჩენილხარ. -მასთანაც სიბრალულის ნოტებია

ტკივილი რომელიც გვასახიჩრებს.!(5-6-7-8 თავი)

რთულია როცა წარსული მწარედ გასკდება შუბლზე, დაუნდობლად გირტყავს სიმართელე რომელსაც მაშინაც კი ვერ დაიჯერებდი თუ საკუთარი თვალით დაინახავდი. ესაა ცხოვრება. მწარე მაგრამ სამართლიანი. ჩვენ უბრალო ადამიანები მისი მარიონეტები ვართ და შავი ძაფებით ისე

ტკივილი რომელიც გვასახიჩრებს.! (3-4 თავი)

საძირკველ მოშლილი სახლივით იდგა სარკის წინ ტელეფონით ხელში, ერთი სულის შებერვით რომ ჩამოიშლებოდა. აამოძრავა თითები და დასასრულის დეპეშა გაუგზავნა იმ ერთადერთ სიცოცხლის ძაფს რომელიც ახლა საკუთარი ხელით გაწყვიტა.

ტკივილი რომელიც გვასახიჩრებს.! (1-2 თავი)

დრო... დრო რომელიც გვიმორჩილებს, მის ნებაზე გვატარებს და ხანდახან იმ ყველაზე ძვირფას გვავიწყებს რომელიც გვგონია, რომ არასდროს... გესმით? არასდროს გაქრება ჩვენი გონებიდან. ზუსტად ეს დრო გავიდა. სულ რამდენიმე, თითებზე ჩამოსათვლელმა წელმა შეცვალა