გთხოვ ჩემთან ერთად წამოდი...(თავი 2)

წინა თავში: ცოტა ხანში კი დირექტორი შემოვიდა: გამარჯობათ ბავშვებო გილოცავთ სწავლის დაწყებას, ახლა კი რისთვისაც შემოვედი წელს ჩვეი სკოლა მოხვდა გაცვლითი პროგრამების რიცხვში. აირჩევიან მოსწავლეები, თავიანთი შეფასების და მასწავლებლების დახასიათების

გთხოვ ჩემთან ერთად წამოდი...(თავი 1)

-ანასტასია, გაიღვიძე!-დილა კვლავ ნაცნობი ფრაზით დაიწყო და "ანიმაც" ჩვეულებისამებრ ამოიგმინა ბალიშის ქვეშ. -დედა! რამდენჯერ უნდა გითხრა: ანასტასია კი არა, ანი. ასე ძნელია? -ნუ ბუზღუნებ! დროზე ადექი, თორემ სკოლაში დაგაგვიანდება!-გასძახა ნინომ შვილს და

მომენდე გთხოვ 1 თავი

გამარჯობა,მე ახალი ვარ და იმედია მოგეწონებათ ჩემი ფოსტები. მე მქვია დეა,ვარ 17 წლის,ვცხოვრობ თბილისში,მყავს მშობლები,მამა_გელა დედა_მარიამი, ორივე ძაალიან მიყვარს.ვარ დედის ერთა! ვსწავლობ 166 სკოლაში,ვარ ცოტა პუტკუნა,მწვანე თვალება გოგო,დავდივარ

გთხოვ

მე გადავწყვიტე უშენოდ ყოფნა.. მე მოვაწერე განაჩენს ხელი. ჩემი ბრალია ვიცი რაც მოხდა.. გთხოვ გაიმშრალე თვალები, სველი…

გთხოვ არ მაგრძნობინო...

მოდი გეხვეწები ისე მიმიხუტე,წამით არ ვიფიქრო ჩემი, რომ არა ხარ.გრძნობა შეციებულს თავი შემომფიცე,გთხოვ არ მაგრძნობინო, ჯერ რომ პატარა ვარ.მოდი გეხვეწები, ყინვა შემომილღვე,გუშინ შეციებულს სულში მაკანკალა.გრძნობა გამიცვდა

გთხოვ მოდი ჩემთან და დაივიწყე თუკი მიყვარდი.

გაბნეული ვარ როგორც გამწყდარი ყელსაბმის ქვები. ჩემი აკინძვა ვერ მოხდება ახლა, ქარის დროს. გთხოვ მოდი ჩემთან და დაივიწყე თუკი მიყვარდი.

გთხოვ ჩამეხუტე (თავი 1)

მე და ნინი საცეკვაოდ გაგვიწვიეს ვიღაც ბიიჭებმა ამის დანახვაზე ლუკა(გიოს ძმაკაცი) და გიო გამწარებულები გვიყურებდნენ ქეთის მოკლე ვერცხლისფერი კაბა ეცვა თმა ლამაზად ჰქონდა დახვეული.ნინოს ოქროსფერი არც ისე გრძელი კაბა და ლამაზი აწეული კოსა <3 ხოლო

გთხოვ შემამჩნიე

იქნებ ფიქრებმა მომიღოს ბოლო, იქნებ ამ სევდამ ძალა წამართვას, იქნებ გამოჩნდეს უშენოდ ვინმე და შენს სიყვარულს მისი დამარქვას. იქნებ არ ახდესჩემი სურვილი, იქნებ და გულში ჩაგუბდეს სისხლი, იქნებ და მოხდეს რამე ისეთი,

გთხოვ, დარჩი ჩემთან. (2)

– მე ვიფიქრე მამასთან ხომ არ წავსულიყავი რუსეთში – ვიცოდი რომ ამაზე სულ გადაირეოდა, მაგრამ მაინც გადავწყვიტე მეთქვა. – მაგაზე მეორედ კრინტი არ დაძრა. იცოდე ძალიან გამაბრაზებ ლიზი.– კარგი, დავბრუნდები სახლში და მერე რამე სამსახურს მოვძებნი. – ფინჯანი

გთხოვ, დარჩი ჩემთან. (1)

ალბათ ერთი წუთიც არ იქნებოდა გასული, შეტყობინება რომ მომივიდა. ღამის 2 საათი იყო დაწყებული. – ღმერთო ლიზი როგორ დამღალე – ჩავიბურტყუნე ჩემთვის, კედები ჩავიცვი, ჟაკეტი მოვიცვი და გარეთ გავედი. საშინლად ბნელოდა, თბილისის ქუჩები ამ დროს ისეთი ცარიელია.