სულის ტკივილი დამიტოვე მარიამ.მეორე ნაწილი თავი 10.

-თქვენ კარგად იცით რა გამოვიარე მთელი ეს წლები,ისიც კარგად იცით თუ რა ჯოჯოხეთი იყო მთელი ეს დრო ჩემთვის,მაგრამ მოგონებებს და ჩემს გრძნობებს გონებაში ვანადგურებდი და არა გულში.

ცივი იარაღი ქალის გონებაში [2]

ზღვას გავხედე. არც ისეთ უმწიკვლოს, არც ისეთ სუფთას. - მაინც რამდენი სიცოცხლე იწერება შენზე? - გავძახე. გვერდზე მომიჯდა

ცივი იარაღი ქალის გონებაში [1]

მოყვითალო ფარდების უკან, დიდ შუშაბანდებს მიღმა ახალი ქალაქი იმალება. ნამდვილად რომ გითხრათ, ძალიან ძველი ქალაქია. ძველი და ყველასთვის თავშესაფარი. აქა-იქ ჩამდგარი დიდი შენობები და ერთმანეთის გვერდი-გვერდ, ერთმანეთს მიჯრილი პატარა, ფერადი სახლები.

ჩვენს გონებაში იმდენი სიბინძურეა მანდ სიყვარულს რა უნდა?!(3)

ქეთი რომ გავაცილეთ,სახლში მარტო დავრჩი.ბადა გასული იყო.რა უნდა მეკეთებინა?როგორც ყოველთვის ჩემთვის სასიამოვნო სტიქია მოვიწყვე.ბუტერბროდები გავიკეთე,წვენი დავისხი და ფილმი ჩავრთე, კომფორტულად მოვკალათდი.სავარძელში ჩამეძინა,დილით რომ გავიღვიძე ჩემს

ჩვენს გონებაში იმდენი სიბინძურეა მანდ სიყვარულს რა უნდა?!(2)

ადვილად ავითვისე სრულიად უცხო გარემო,ქეთისაც ადვილად მივეჩვიე.შესანიშნავი ქალი იყო,ხშირად ვსაუბრობდით.მაგრამ მოსვენებას არ მაძლვდა ის ფიქრი თუ რატომ გამომიშვეს აქ?სრულიად თავისუფლებაში,აქ სასჯელის მისაღებად გამომიშვეს მაგრამ პირიქით ხდებოდა

ჩვენს გონებაში იმდენი სიბინძურეა მანდ სიყვარულს რა უნდა?!(1)

-მამაშენი გელოდები და გირჩევნია მალე ჩამოხვიდე კარებს იჯახუნებს.ავდექი,თეთრი სარაფანი გადავიცვი და კიბეებზე სწრაფად ჩავედი.მამაჩემს ფერი არ ადევს სახეზე.ნანუკა კი ნერვიულად დადის.ნეტავ რა მოხდა?წყნარად მივდივარ და სავარძელში მამას წინ ვჯდები.