დარჩი ჩემთან (3)

შხაპი მივიღე და დასაძინებლად დავწექი,მაგრამ ვერაფრით დავიძინე.საწოლიდან ავდექი,მუხლსზევით შავი,მთლიანი კაბა ჩავიცვი,გრძელი სველი თმა გავიშალე და გიგისთან ჩავედი. -დამაგვიანდა? -არა არც დამიწყია ჯერ.გადაიფიქრე? თანხმობის ნიშნად გავუღიმე.

დარჩი ჩემთან (2)

ნუცას ჩავეხუტე და დიდი ხანი ასე ვიყავით.ნუცას ბავშვობიდან ვიცნობ,ბაღიდან მოყოლებული ვმეგობრობთ და დღემდე ასეა.ერთმანეთშ ყველაფერში ვგავართ.ცოტ გარეგნობითაც,ხანდახან ფიქრობენ რომ დები ვართ,მაგრამ პირადად ჩვენ ერთმანეთსი გარეგნულ მსგავსებას ვერ

დარჩი ჩემთან

-ეს რა საქციელია ნინი?ასე გაგზარდე?იქნებ პასუხის ღირსი გამხადო?რო გელაპარაკები შემომხედე ადამიანო!ვის ველაპარაკები!! -ეგ ატესტატი ჩემი დამსახურება არ არის,თქვენით მივაღწიე ყველაფერს ვაბშე თიკა!ხოდა გქონდეს ეხლა და ჩაიხუტე ძილის წინ -როგორ ბედავ

დაივიწყე ყველაფერი და დარჩი ჩემთან! (1)

თერთმეტის ნახევარზე ლექცია მქონდა , როგორც ყოველთვის ადრე ადგომა არ მიყვარს და ყოველთვის მაგვიანდება , ჩემი წესი არც დღეს არ დამირღვევია და სიზმერბში დაკარგული ათზე მაღვიძარამ გამაღვიძა და რეალობაში დამაბრუნან , ისევ ის დღე დამესიზმრა , ის საშინელი

დარჩი ჩემთან... (თავი მეათე)

-გიგა! ხმა არავინ გამცა, ნელ-ნელა კიბეებზე ჩავედი, მაგრამ იქაც არავინ იყო. კიდევ უფრო შემეშინდა, და ოთახში შევვარდი, დანარჩენებს ეძინათ და აღარ გავაღვიძე. მერე როგორც ჩანს ჩამეძინა, რომ გავიღვიძე ოთახიდან გამოვედი და სამზარეულოში ჩავედი, გიგა არსად

დარჩი ჩემთან... (თავი მეცხრე)

ავარიის მერე აღარაფერი მახსოვს, მხოლოდ ის მახსოვს როგორ დავტოვე სხეული, და ზევიდან როგორ დავყურებდი ყველაფერს.... თითქოს ჩემი სხეული საავადმყოფოში იწვა, გარს ექიმები ეხვივნენ, დედაჩემი და ელენე დერეფანში ტიროდნენ, გიგაც ჩანდა ანერვიულებული და ნუცა

დარჩი ჩემთან... (თავი მერვე)

ბიჭებმა როგორც კი დედაჩემი დაინახეს მაშინვე წავიდნენ, გოგოებიც გაყვნენ. მე დედაჩემს აღარ დავაცადე ლაპარაკი დავიწყე -მისმინე დედა, ვიცი რომ ძალიან ცუდი შვილი ვარ, ისიც ვიცი რომ შენ არ გეკუთნის ჩემნაირი შვილი, ისიც ვიცი რომ უვარგისი ვარ, მაგრამ ძალიან

დარჩი ჩემთან... (თავი მეშვიდე)

მასწავლებელმა ყვირილი დაიწყო და კლასიდან გავარდა, მე მივხვდი რომ დედაჩემი გაიგებდა ამ ყველაფერს და ცრემლები წამომივიდა -ანუკი რა გატირებს?! -გიგა ვერ ხვდები რა მატირებს?! -ვერა -დედაჩემი გაიგებს -მერე რა? გიშლის ბიჭებთან ურთიერთობას? მე არაფერი

დარჩი ჩემთან... (თავი მეექვსე)

მთელ ტანში ჟრუანტელმა დამიარა... აღარ ვიცოდი რა გამეკეთებინა, გიგა მიხვდა რომ არასწორად მოიქცა და ბოდიში მომიხადა -ბოდიში-არაუშავს, უფროსწორედ... არვიცი რა გითხრა-არაფერი არ მითხრა, უბრალოდ ეს ამბავი არავის უთხრა-კარგი. ამდროს ნატოც მოვიდა

დარჩი ჩემთან... (თავი მეხუთე)

სასწრაფო სახანძრო და პოლიცია ერთად იყვნენ ჩემს სახლში. ძალიან შემეშინდა და შევვარდი-რამოხდა? -გამარჯობა, ანუკი. დილით თქვენს სახლში გაზმა გაჟონა, რის შედეგადაც დედათქვენი და თქვენი მოიწამლნენ, ეხლა უგონოთ არიან. -რომელ საავადმყოფოში? -ღუდუშაურში