წამით შეჩერება. [დასასრული]

რუსა ხვდებოდა,რომ გაბრიელი ძალიან მოსწოონდა.არ უყვარდა,მაგრამ მართლა ძალიან მოსწონდა,შეიძლება ითქვას,რომ სიყვარულის ზღვარზე იყო.მაგრამ ეშინოდა...ეშინოდა ისევ გულის ტკივილის,ისევ იმ ცრემლების,ისევ იმ დეპრესიის და საერთოდ სიყვარულის... არ უნდოდა ისევ

ჩემი გულის ქურდი ხარ 17 (დასასრული)

ჩემს თვალწინ გადაშლილმა სანახაობამ დამამუნჯა.მთლიანად გამოვეთიშე რეალობას და ერთადერთი რაც მახსენებდა ,რომ ჯერ კიდევ გონზე ვიყავი ეს ტკივილი იყო.უკიდეგანო,ყველაფრისმომცველი,მწვავე ტკივილი,რომელიც ამოსუნთქვის საშუალებას არ მაძლევდა.მუხლები

ბუმერანგი (ნაწილი XII - დასასრული)

სკოლიდან გასვლისას მივხვდი, რომ არ ვიცოდი, რომელ საავადმყოფოში დააწვინეს. მაგრამ ეს სულ არ მადარდებდა: საკუთარი თავი დავკარგე, გონება და ყველაფერი ის, რაც ოდნავ მაინც აზროვნებს. კიბეზე ფეხი დამიცურდა და ძირს დავეცი. ისე უძლურად ვიყავი, რომ ხელის

ავარდნილი დასასრული

თვალები რო გავახილე უკვე თბილიში ვიყავი გუში თითქოს რაღაც ჩამწყდა მინდოდა გავქცეულიყავი ისევ იქ სადიანაც მოვედი. რამდენჯერმე დავაპირე კიდეც თუმცა გადავიფიქრე მაპატიე ნიკა! სახლის კიბეები ავირბინე და ჩემი ოთახისკენ გავიქეცი თავით დავემხე საწოლზე

ყველა ფერი {დასასრული}

ორი დღის შემდეგ დინას მშობლების გაცნობის დროც მოვიდა.ავალიანი სრულიად დამშვიდებული იყო,ხოლო დინა მგონი მის მაგივრადაც ნერვიულობდა,რაზეც ღიმილით უწყრებოდა შეყვარებული.

ჩემი მწვანეთვალება (13 დასასრული)

თხუთმეტ წუთში უკვე საავადმყოფოში ვიყავით.. დერეფანსი ნერვიულად დავდიოდი და ველოდებოდი ექიმის გამოსვლას რომ პალატასი შევსულიყავი და ნიკა მენახა.. როგორ იქნა გამოჩნდა ექიმი და დაგვრთო ნება პალატაში შევსულიყავით.. ბავშვობიდანვე ვერ ვიტანდი წამლების

წვიმას თუ არა თავს მაინც შეგაყვარებ (დასასრული)

რაღაც მხრივ მართალი ხარ. სიყვარული აბრმავებს ადამიანებს. მეც დამაბრმავა მარა მერე გაგამ მითხრა როგორ ძალიან უყვარდი და არ შემეძლო რომ ესე გამეგრძელებინა. ვერ იქნები იმ ადამიანთან ბედნიერი რომელსაც სხვა უყვარს ხო? ჰო და გადავწყვიტე დამემტკიცებინა რომ

ნერვებზე მოთამაშე (7 დასასრული)

არ გიცნობდი, არ ვიცოდი ვინ იყავი.. მაგრამ ჩემი სული ხარ.. ჩემი ნათელი სხივი ხარ იცი?! შენი მზისფერი ღიმილი როგორ მსიამოვნებს.. ღმერთო, როგორ მაკარგვინებს ჭკუას.. შენთან სიახლოვის დროს, როგორ მინდა მაგრად ჩაგეხუტო და ძვლები აგატკივო.. როგორ მინდა

ფარულავა (დასასრული)

ხანდახან როცა ტკივილი საზღვრებს სცდება, შენში არსებული იმუნიტეტი იწყებს ბრძოლას, ბრძოლა გრძელდება, 1,2,3..... მეტი თვე, ზოგჯერ წელიც, საბოლოოდ ტკივილი მარცხდება, თავიდან უკან იწყებს დახევას მერე თითქმის ქრება, თითქმის..

მოულოდნელი დასასრული (10)

სრულ მდუმარებაში გაატარეს მთელი საღამო, უფრო სწორად უსიტყვოდ... თორემ საუბარს მაინც ახერხედნენ... თვალებით... ოთო ნინუცას თბილად უღიმოდა, ეს უკანასკნელი კი ნაზად აფახულებდა თვალებს. ნიკა კი ეშმაკურად უღიმოდა ქეთევანს, თანაც თვალს არ აშორებდა,