ნავსაყუდელი ( 12 ) დასასრული

- მშვიდად ვარ, ისე როგორც ხანგრძლივი შტორმის შემდეგ გადარჩენილი, მშვიდ ყურეში, წყნარ თბილ ტალღებზე მოტივტივე ნავი, - საბოლოოდ ჩაუშვი ღუზა? - ასე გამოდის...

ვტყუივარ შენთან ( თავი 9 დასასრული)

რასოდეს მიყვარდა გაზაფხული, მიუხედავად იმისა რომ ყოველთვის ახალი წლის დასაწყისად მიიჩნევდა დედაჩემი, მარტს ახალი იმედები მოჰქონდა მასთან. მე კიდევ მძულდა, იქნებ იმიტომ რომ ახალი ცხოვრების დაწყების მუდამ მეშინოდა, საოცარი შიში მდევდა თან,

ელფერის სასახლის ქურდი (თავი 19) დასასრული

ამდენი ხანი ქმრად არ მაღიარებდი და ახლა უფრო მეტი მოგინდა, ვიდრე ჩემთან ძილი?! _ რააა?! _ დაიყვირა უცბად ქალმა და სწრაფად წამოდგა. კაბა გაისწორა და კაცს შეხედა: _ მე სასახლეში მივდივარ! კაცმა ისევ გაიცინა: _ იქ დიდი ძაღლია... _ აქ კი მხეცი! _ მიუგო

ყალბი თავისუფლება (დასასრული)

- არსებობს რაღაცეები რასაც ვერასდროს დაივიწყებ, უბრალოდ დროთა განმავლობაში გაფერმკრთალება, გადასხვაფერდება, მნიშვნელობას შეიცვლის, შეეჩვევი და ჩვეულებრივად განაგრძობ ცხოვრებას...

მწვანეთვალება იდიოტი ( დასასრული)

- იდიოტი ხარ მათე!- წრიპინით უთხრა 8 წლის პატარა გოგომ. - იდიოტი ცუდი სიტყვაა , ნინ. - დაყვავებით უხსნიდა ჩემი ჯელტმენი ბიჭი. - უზრდელობა არაა, დედაშენი მამაშენს მწვანეთვალება იდიოტს ეძახის. უზრდელობა არ იქნება. - მერე მე რა შუაში ვარ? - შენც

მომეცი შანსი( დასასრული)

ეხლაც რომ არ ვიყო ორსულად ?- ცრემლიანი თვალებით უყურებდა ლენას - ყოველ წუთს ბღავიხარ,თევზის დანახვაზე ლამის ზედ აირიე გული და ორსულად თუ არ ხარ და ჩემი კულინარიური შედევრი ტყუილად გამიფუჭე… ჩემი ხელით მოგკლავ მართლა- ორი ცალი ტესტი მიაწოდა- დროზე

გზა, სიცოცხლისა (დასასრული)

სიცოცხლის გზა ქალაქის გზას ჰგავს... მიდიხარ ხან კუს ნაბიჯებით, ხან კიდევ კისერს იტეხ, თუმცა საბოლოოდ ყველანი თანასწორნი ვართ უფლის თუ კანონის წინაშე, ყველანი ვჩერდებით შუქნიშანთან კუს ნაბიჯით მოსიარულეები და პანტერასავით სწრაფები, ყველა ველოდებით

ფარვანა ( 12 ) დასასრული

- როდის შემომიძვერი საწოლში? ისევ არ იშლი შენსას? ასე აღარ შეიძლება, უკვე თორმეტი წლის ხარ ცოტნე, -ჩაიბურტყუნა და საყვარლად თვალებმოჭუტულ ბიჭუნას აპრეხილ ცხვირზე აკოცა...

დათარსული კაცი (თავი 13 დასასრული)

ჰოლში შევედი და კარი ჩავკეტე. სასტუმრო ოთახიდან ნინა გამომეგება. გაფითრებული და აღელვებული მომეჩვენა. მომეკრო, მაკოცა. მეც მაგრად მოვხვიე ხელი. -ჰარი! აჩურჩულდა ნინა. ჩემს არყოფნაში აქ რაღაცას ეძებდნენ. უფრო მაგრად ჩავიკარი გულში. -რატომ გგონია?

არეული გრძნობები დასასრული

ლაშას გვერდით ყოველი ახალი დღე კიდევ უსახური, უფერული, უღიმღამო და სევდიანი იყო თათიასთვის ვიდრე აქამდე, რადგან მის მიმართ მხოლოდ იმედგაცრუებას განიცდიდა.