ვფიცავ! ამ ქვეყნის მზესა და მთვარეს

არადა პირიქით არ უნდა იყოს?თავს ვისღა ვაკლავ? ან ვიღა მიხმობს?!გზააბნეული გეძებ თვალებით,მალვით კი არა გამომჟღავნებით.თვალები ჩემი შენსას ხვდებიან,მაშინ იწყება გრძნობათა ღელვა,

პაპასკირი და ბაბუციძე 22

-საგურამოში,მოხვალ?-ხო მოვდივარ,წყნეთში ვარ გამოვალ ეხლავე.-იქ დაგელოდები,ტაქსით წამოდი დუდუს მანქანა უნდა გაგატანო,-კაი.სანამ დანელია წყნეთიდან კატოს სახლამდე მივიდა კატომაც მოასწრო მისვლა

მარიამ რაქვიაშვილი - ოცნებისა და რეალობის გზაჯვარედინზე

რომანი „ოცნებისა და რეალობის გზაჯვარედინზე“ 21-ე საუკუნის საქართველოში მცხოვრებ სხვადასხვა ასაკის, სქესის, რასის, რელიგიური მსოფლმხედველობის, მატერიალური მდგომარეობის, სექსუალური ორიენტაციის..

შენი სახელი და სიყვარული

დახშულ სივრცეში კიაფობს განცდა, განცდა, სრულიად ამოუცნობი. ვნებათა ღელვა სულშიც იჭრება და ეს გონებაც სრულიად ქრება. წამში ათასჯერ მახსენებს შენ თავს, გული სულელი და რეტდასხმული,

მითოლოგია, პოეზია და შენ

მივდივარ, მივაპობ ცხოვრების ზვირთებს... ვუყურებ უწყვეტად შენს ლამაზ თითებს. მე ვფიქრობ ეს გრძნობა ჰგავს მხოლოდ მითებს, მაგრამ კვლავ გაჩუქებ მშვენიერ ტიტებს... ვიტყოდი რომ შენში არის აფროდიტე, ქალღმერთი

მე და გალაკტიონი

ღამით, როდესაც ყველამ დამტოვა, გალაკტიონი დადგა ჩემს გვერდით. იმ ღამით იყო წვიმა და თოვა და მე ვტკბებოდი ბახით და ვერდით! გალაკტიონი ერთადერთია, ვინც გამიგებდა ახლა მალულად... ის პოეზიის ერთი ღმერთია, ვინც ამ ტკივილებს ხედავს ფარულად!

შიში პატივისცემა და სიყვარუილი {16} დასასრული

რეალურად კი თომას მდგომარეობის სანახავად წავიდა ლაშა. სიტუაცია ძალიან მძიმე იყო და მართლაც უფლის ნება, რომ გადაერჩინა..

პაპასკირი და ბაბუციძე 21

ისე ახლოს იყვნენ ერთმანეთთან , სუნთქვაც კი უჭირდათ უკვე , საოცარი ვნებით უყურებდნენ ერთმანეთის ტუჩებს და მომენტს ელოდებოდნენ , მომენტს რომ ორივეს თავისი წილი სიმართლე მიეღო.

მე, შენ და წყვდიადი

დაღამებულა, აღარ არსებობს სინათლე ჩემში... ვზივარ და ვკვდები ამ აყროლებულ ცხოვრების გემში... ცა მოღრუბლულა და გადასულა დაღუპვის ველში... ვეღარ ვიცოცხლებ, რადგან იმ გრძნობებს ვერადავერ ვშლი. მგონი გუშინ სიყვარული, სიყვარული ვნახე, მითხრა: "არ

უიმედო და მძიმე გრძნობები

გამოილია, ეს მოთმინება გამოილია, უსიყვარულოდ და უსიცოცხლოდ ვრჩები ამ ზღვაში! ეს ჩემი გული ხომ ბევრი რამით დაბოლილია, ეს სიყვარული ხომ ვერ დავთესე მე სხვაგან სხვაში! ლურჯი ზღვა ღელავს შტორმი იწყება, განადგურება ჩემში ირთვება!