დუ-დიკო (თავი 5)

დიკო იმაზე კარგი იყო ვიდრე სხვა ნებისმიერი ადამიანი ამ სამყაროში. თავისებური ნაკლითა და დადებითი დატვირთვით. გულუბრყვილო ჩვეულებრივზე ჩვეულებრივი ადამიანი, რომელსაც სწამდა დედამიწაზე გაჩენილი სიკეთისა და სასწაულის.

დუ-დიკო (თავი 4)

ერთმანეთის პირისპირ ისხდნენ. დიკო ფანჯრისკენ იყურებოდა, დუდა სიტყვებს ალაგებდა გონებაში და საუბრის წამოწყებას არ ჩქარობდა. -იტყვი ეხლა აქ რისთვის ამომათრიე? გაღიზიანებულმა დაარღვია სიმშვიდე. -ბოდიში ..

დუ-დიკო (თავი 3)

ერთი კვირა ისე გავიდა დიკოს უცნობი არ შეხვედრია. თავისდა გაუაზრებლად დადგებოდა მეხუთე სართულზე და ელოდა, მერე როცა ჩაფიქრდებოდა და მიხვდებოდა, თუ რას აკეთებდა მაშინვე აირბენდა კიბეებს და ნიკოლოზს დაუწყებდა ჩხუბს. "კარს დროზე რატომ არ აღებო?".

დუ-დიკო (თავი 2)

მთელი დღე ბიჭებთან ერთად გაატარა. ივამ და ნიკამ ძმად ნაფიცებსაც დაურეკეს და საღამოს ყველა ერთად შეექცეოდა დიკოს მომზადებულ ჩახოხბილს.. აკომ არაყი ამოიტანა მარკეტიდან "გინდათ თუ არა უნდა დალიოთო". ხო და დაიწყეს დალევა.

დუ-დიკო (თავი 1)

მაქთის ოფისიდან ამაყ­ად გამოვდივარ, მანქა­ნაში ვჯდები და ხელ­ში მოთავსებულ ახალ კარტას დავყურებ . მო­ბილურს სწრაფად ვიღებ ჯიბიდან და სიმ ბარა­თში ვათავსებ, აწ უკვე ახალ ნომერს. ეშმაკ­ური ღიმილით ვკრეფ ნა­ცნობ ციფრებს და მობი­ლურს ყურზე ვიდებ.