ევანგელინა /დასასრული/

- მიყვარხარ - ჩამჩურჩულა - და ვგრძნობ, ყოველთვის მეყვარები. - მიყვარხარ - გავიმეორე მისი სიტყვები. - მზად ხარ გიჟური დღეებისთვის? - გამიღიმა, ხელები მომხვია და დამატრიალა. - მგონი, მზად ვარ - თვალი ჩავუკარი და ხელით სახეზე მოვეფერე. - ევანგელინა

ევანგელინა /5/

ათი დღის შემდეგ, დილით ჩამეძინა და ლექციაზე, რომ არ დამეგვიანებინა ისე გავრბოდი ყველა მე მიყურებდა. ბოლოს საათს დავხედე და შევიკურთე, აზრი აღარ ჰქონდა. ტროტუარზე ჩამოვჯექი, ავტობუსის მოლოდინში , რომ უკან სახლში წავსულიყავი ადგილე ჩამეძინა. - გოგონიი

ევანგელინა /4/

გაოცებული ვაკვირვებოდი მის ყველა მოძრაობას, მეღიმებოდა მაგრამ არ ვიმჩნევდი, ჩემი ერთადერთი კითხვა გამაჩნდა მხოლოდ, მისმა შეყვარებულმა იცოდე ეს? იცოდა რომ ეხლა ჩემთან იყოო? - შვილო, საღამოს გინდა გამოვიდე და ავეჟი გადაგალაგებინო? - არა, გოგოები

ევანგელინა /2/

- უნდა წავიდე - წამოვდექი - მაგრამ, როგორ? - მე წაგიყვან. - მითხრა - არა, არაა. უნდა გაერთო, მე კი... - ორმოცი წუთის გზააა, ასე რომ არაუშავს. - მადლობა - გავუღიმე და უკან გავყევი, ჩემი ნივთები სწრაფად ჩავაწყვე ჩანთაში და გოგოებს ტელეფონზე

ევანგელინა /1/

- შემოგვიერთდები? - პირსინგიანმა თავი ოდნავ გამოყო, ისევ იმ ღიმილით დამაკვირდა. - იდიოტი - მივაძახე და ჩემს კარავში შევძვერი, ხმები კიდევ ერთი საათი მესმოდა. უკვე თენდებოდა როდესაც ჩამეძინა, ძილი დიდხანს ვერ მოვახერხე. ათ საათზე, კარვიდან