შენი თამუნია... დასასრული (თ.ჯ)

დრო გადიოდა... მეკი ისევ ისე ვიყავი, როგორც არასდროს, იმაზე ცუდად ვიდრე ოდესმე, და ვიცოდი, რომ ეს ის ბოლო წერტილი იყო დასახული გზისა, საიდანაც უკვე წრეზე უნდა დამეწყო სიარული, საიდანაც სხვა გამოსავალს ვერ ვიპოვნიდი, ან როგორ ?!..

შენი თამუნია... მეოთხე თავი (თ.ჯ)

დრო მეტისმეტად ნელა გადიოდა, თუმცა ამას არანაირი აზრი აღარ ჰქონდა, უბრალოდ ვსუნთქავდი, ვარსებობდი, ისე როგორც რომელიმე ძალიან უინტერესო ფილმის პერსონაჟი... არც კი ვიცი ზუსტად საიდან ან როგორ გამოვნახე ძალა იმისთვის რომ სრულიად უსულო გავმხდარიყავი,

შენი თამუნია (თ.ჯ) (მე_3_ე თავი)

ეს არც ისე ძნელი ჩანდა გეგმებში, თუმცა საოცრად ძნელი აღმოჩნდა, მიჭირდა, ძალიან მიჭირდა ჯერ იმის გააზრება, რომ ყველაფერი ჩემს თავს მოხდა, მერე ამ ყველაფრის სხვისი თვალით შეხედვა და უფრო მეტიც ამის შემდეგ საკუთარი თავისთვის უნდა მეთქვა რომ წინ მთელი

შენი თამუნია (თ.ჯ) მეორე თავი

შენი თამუნია (თ.ჯ) მეორე თავი არ ვიცი ასე რატომ მოვიქეცი ცხოვრებაში პირველად დავმალე და უარვყავი ჩემი სახელი, უფრო სწორედ ვიცი, მაგრამ შემეშინდა საშინლად შემეშინდა, მას რომ მოეგნო, ის რომ ყოფილიყო, მისგან გამოგზავნილი რომ ყოფილიყო ან უბრალოდ

შენი თამუნია! (თ.ჯ)

__უკაცრავად, თამუნა ხართ?! __ო, არა, მგონი შეგეშალეთ! __ბოდიში! __არაუშავს, ისეთი სიყვარულით მიცქერით, ალბათ თქვენთვის ბევრს ნიშნავს ეგ ვიღაც თამუნია... __ჰო, სწორედ მიხვდით. __ალბათ შორს არის და დიდი ხანია არ გინახავთ. __ჰო, ძალიან შორს... __მაინც