შენი თვალები

შენი თვალები სითბოთი სავსე სულ მუდამ მახსოვს და მენატრება, შენი ღიმილი სიკეთით სავსე მე არასოდეს არ მავიწყდება.

ცის და თაფლის ფერი თვალები

როდესაც მასში იკარგები, როდესაც ხედავ უსასრულობას, რომლის დასასრულიც შენ უნდა იპოვო. და მაინც უძლური ხარ, მის

ცის'ფერი თვალები

პირველდ სკოლაში ვნახე, კლასისკენ მიდიოდა, ძმაკაცებთან ერთად. უბრალოდ ეცვა, თეთრი პერანგი და ჯინსის შარვალი. ფეხზე ბოტასები... ტელეფონს ჩაჰყურებდა. გვერდით არც კი გამოუხედავს, უბრალოდ გვერდი ამიარა. - თათ, რატომ გაშტეერდი? - ჩემი დაქალი, მეგი ხელს

ვნებიანი თვალები - სრულად

-რატომ მიყურებ ასე ... - სიცილით ახედა გაშეშებულ მიშოს. - ვცდილობ რომანტიული გარემო შევქმნა , მაცადე ! - გააჩუმა და მისი ტუჩებისკენ დაიხარა . - ეს ნაყინი აქ არ მომწონს ... - ოდნავ შეეხო სახეზე მოცინარს , რომელიც წამში დასერიოზულდა და მისი სიახლოვით

ამინთეთ თვალები! წამსვლელმა ჩააქრო

ამინთეთ თვალები! წამსვლელმა ჩააქრო, ასე რომ მიყვარდა თვალებიც რომ ვანდე?!

მწვანე თვალები

წყნეთი. ვგიჟდები აქაურობაზე. ხის ძალიან ლამაზი, ორსართულიანი სახლი, ბუხარი და სასიამოვნო გარემო. მიყვარს ეს სახლი, ყოველთვის როცა აქ მოვდივარ მეგობრებთან ერთად ის დღე არის სიგიჟე. დღესაც სიგიჟის დროა. იმ დღეს ბავშვებთნ ერთდ ვერ ავედი, აკადემიაში

შენი თვალები

თუ ვინმე მკითხავს, რა არის ქვეყნად, ყველაზე თბილი და სევდიანი, მზეზე ნათელი, ზეცაზე სიფთა, გრძნობაზე წმინდა და ცრემლიანი.

თვალები (სრულად)

თვალები ავტომობილი მიექანება ჟინვალ გესისკენ, მისი მგზავრები გადაღლილი სახით გადაჰყურებენ სიმწვანეში ჩაფლულ წყალს, ნუთუ შეიძლება ადამიანს ასეთი სილამაზის დანახვისას გული არ აუჩუყდეს?! თუმცა უცნაურია, მგზავრები თითქოს ვერც კი ამჩნევენ ბუნების ამ

შენი თვალები

ამდენი ხნის შემდეგ დღეს პირველად დავინახე შენი თვალები, როგორი დაღლილი, ჩაწითლებული და სხვაგვარი იყო, თუმცა დღეს პირველად, მე კი არ გაშორებდი და გაცილებდი თვალს, არამედ პირდაპირ თვალებში გიყურებდი, მინდოდა დაუსრულებლად მეცქირა მისთვის, მინდოდა მის

უცნობის თვალები

ვცდილობ უცნობის თვალებს დიდი ხნით არ ჩავაშტერდე,მითუმეტეს ვხედავ როგორ ეუხერხულება ჩემი დაჟინებული მზერა. ვცდილობ,მაგრამ არ გამომდის. უცნობი,მაგრამ ამავდროულად ყველაზე კარგად ნაცნობი ადამიანი გვერდს მივლის და მტოვებს საკუთარ კაეშანთან