ივნის'ის'ეული [დასასრული]

იმდენად უცხო იყო ყველა ის განცდილი ბედნიერება,რაც მე და დანიელს გვაკავშირებდა,რომ ყველა ღირებულს ფარავდა.ადამიანები ვერც კი ვიგებთ,როდის ვაღწეთ ბედნიერების პიკს.მიზეზი ერთია-ძალიან უეცრად მოდის და ხშირად ისე მიდის უკან ვერც ვიგებთ.მე იმ მომენტში

ივნის'ის'ეული [11]

ოდნავმა ნიავმა,როგორც კი ჩვენამდე მოაღწია დანიელმა სულ სირბილით ამაყენა და სახლში ძალით შემიყვანა.გინდა თუ არა გაცივდებიო.ისეთი ხმით მითხრა მეც იძულებული ვიყავი,რომ გავჩუმებულიყავი. დანიელის კალთაში მედო თავი,''მაშა და დათვს''

ივნის'ის'ეული [10]

ადამიანები ყველაფერს,ხო შეცდომებით ვსწავლობთ?!მეც მსგავს სიტუაციაში ვიყავი.ვიცოდი,რომ ამის შედეგ აღარასდროს დავლევდი,ანუ შეცდომას მეორეთი აღარ გავიმეორებდი...ეს ყველაფერი ჩემთვის იმდენად რთული იყო,რომ ახსნაც კი მიჭირს.არ ვიცოდი,თბილისში ჩასვლისას

ივნის'ის'ეული [9]

ადამიანებისთვის,როგორი მნიშვენელოვანია ყველა სიახლე.დაპროგრამებულ არსებებს ვგავართ,რომლებიც ყველაფერ ახალს თავში სამუდამოდ იბეჭდავენ.ჩემთვის,რომ გეკითხათ ჩემი და დანიელის ურთიერთობაში მნიშვნელოვანი ფაქტები,აუცილებლად თარიღით და საათით გიპასუხებდით

ივნის'ის'ეული [8]

მაინც რა განსხვავებული არსებები ვართ ადამიანები.ხანდახან ისეთი ელემენტარული რამ გვახარებს,შემდგომ ჩვენვე გვიკვირს.ალბათ ადამიანები იმ შეგნებამდე,როცა მივლენ,რომ მხოლოდ წვრილმანებშია ბედნიერება,უფრო მეტად გაახარებდნენ საყვარელ ადამიანებს.არასდროს