"კუბიდონი ციხის კართან" თავი 2
ყოველთვის მჯეროდა, რომ სიმართლეს ვერსად გავექცეოდი. ყველაფერი ისე მიკლავდა გულს, როგორც ჭრილობაში ჩარჩენილი ტყვია. მამა მხოლოდ ფოტოებიდან მახსოვს. ძველ ალბომებში, სადაც ჩარჩოებში ჩასმული მომღიმარი კაცის სახე დღემდე სანთელივით ანათებს."კუბიდონი ციხის კართან"
დღეები გადის, მაგრამ ჩემთვის ისინი არაფერს ნიშნავენ. თითოეული წამი უბრალოდ გადის, რომელიც ქრება სივრცეში. არ ვიცი, რა მჭირს ის, ვარსებობ თუ ვცხოვრობ ვერ გამიგია. თითქოს არც არასდროს მიცხოვრია და არც ვაპირებ ცხოვრებას.კუბიდონი ციხის კართან
თითქოს დრო არ მიდის წყდება, თითქოს ტკივილს აღარ უჩანს ბოლო თითქოს ყველაფერი მორჩა თითქოს აღარახარ მარტო...ფერმკრთალდება შენი ჩრდილი კართან
ფერმკრთალდება შენი ჩრდილი კართან, მელოდიაც ჰარმონიას კარგავს, უიმედო მონატრება ბართან ალკოჰოლის სურნელებას ქარგავს...უფლის კართან..
„მე რომ ვმღერი უფლის კართან სიყვარულის საგალობელს არ ვიქნები მე იმათთან ვინც არ იხდის სამადლობელს,ჩამოვჯდები იქვე ქვაზე რაღაც კარგი გამახსენდა ჩემი ლექსის თქმაზე დედიკოც რომ ატირდა,არ იდარდო ჩემო დედი მე არა ვარ ისევ ბავშვი ბავშობისას რომტესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
გჯერათ ბიჭის და გოგოს მეგობრობის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.