კონსტანტინოპოლი (თავი 5)

ათვალიერა ელისაბეტმა ვაჟი, წუნის პოვნა სურდა, ეწადა მისი სიმახინჯის დანახვა, სააქაოს გადმოტანა მისი სულისა, თუმცა ვერ შეძლო. შესძრა უფლისწულის მშვენებამ და მისი ხატება იმოდენ ჩაებეჭდა გონებაში თავადაც შეშინდა.

კონსტანტინოპოლი (თავი 4)

დაბრძანებულხარ ჩემს სანუკვარ ადგილას და გაჰყურებ ხედს, რომლის ყურებისას მე აღარ მძალულს სილამაზის აღქმა, ვინაიდან შენი ხატება ჩემს სულიერებაში მშვენიერების ერთადერთი შესატყვისია. შენ რჩები, მხოლოდ შენ...

კონსტანტინოპოლი (თავი 3)

ტანში გასცრა მათ შემხედვარეს, ახლა როგორც უფლისწულის ხარჭას ისე უმზერდნენ, ჭუჭყიანი ზეწარივით დაჰყურებდნენ ზემოდან. ზოგნი ალბათ მის ბედსაც ნატრობდა, ვინ ყოფილა უცხო მიწიდან მობრძანებული და მაშინვე მეფის ვაჟისოთახში აღმოჩენილი. იქაურობა ხომ მხოლოდ

კონსტანტინოპოლი (თავი 2)

დარბაზის ცენტრში, ტახტზე დაბრძანებულ უფლისწულს ესვენებოდა სარკმლიდან შემოსული ფერადი ბრწყინვალება. ლალისფერი, ზურმუხტისფერი, ძოწისფერი... მისი კუნაპეტი შავი თვალები ამ ნათებებივით ელავდნენ.

კონსტანტინოპოლი (თავი 1)

-გიშრისფერი დალალებით და ოკიანისფერი თვალებით ვხვდები საიდანაც იქნები, იმის ცოდნაც კი არ მჭირდება აქ რატომ ხარ და რა მიზნები გამოძრავებს აქაურობის წინაშე, მხოლოდ ერთს გეტყვი. სამ შანს მოგცემ. პირველს ახლა გაძლევ. ამ სარკმლიდან გადაძვერი და გაშორდი