პლეხანოვიდან ჰორიზონტამდე (მარჯანიშვილზე-ს მეორე ნაწილი) შესავალი

დღეები დღეებს არ გავდა, დრო ნელ-ნელა მიიზლაზნებოდა, თბილისს მქრთალად დაჰფარვოდა ბურუსი, იმდენად მქრთალად რომ მხოლოდ ის ერთადერთი თუ შეამჩნევდა, დაუკითხავად რომ დატოვა ადამიანთა გულები და პირველს ფრთები დაატეხა. ვიღაცისთვის მომაკვდინებელი 365 დღე

"მარჯანიშვილზე" (სრულად)

არ ვიცი ამ დროს ვინ რას ფიქრობდა, მაგრამ იქ მაღლა სიყვარული ნამდვილად ყიოდა. რაღაც ახალს ელოდა, განსხვავებულს და არაბანალურს. ბევრი ცრემლითა და ბევრი ღიმილით, აჩქარებული გულისცემითა და ცხელი ჩახუტებით, აუხსნელი შეგრძნებითა და კიდევ ერთი ბედისწერით.

'მარჯანიშვილზე' (თავი მესამე)

-გუკა ნაკანი -იოანა პირველი .-უცხო სხეულმა , რომელიც ბიჭის გვერდით იდგა დაკვირვებით აათვალიერ-ჩაათვალიერა, მერე გუკას ყურში რაღაც ჩასჩურჩულა და სვლა განაგრძო.. -შენს აქ ნახვას არ ველოდი.- ნაკანი კიბეზე ჩამოჯდა და ქვემოდან ამოხედა. თავი უხერხულად

'მარჯანიშვილზე' (თავი მეორე)

როგორც ყოველთვის ახლაც ნელა ჩაიარა კიბეები. ვერასდროს ვერ იტანდა ლიფტს, კლაუსტროფობიის გადამკიდე. ბოლოს ექვსი წლის იყო ლიფტშო ძალით, რომ შეიყვანეს , სამი საათი მოუწიაგაჭედილი ყოფნა და მის მერე გიჟდება კიბეებზე. ვიღაცის დაყვირების ხმა რომ არა ვერვ

'მარჯანიშვილზე' (თავი პირველი)

წლებმა სხვა ცხოვრება მოიტანა. გრძელთმიანი იოანაც გაიზარდა, მაგრამ ღიმილი უცვლელი დარჩა. ისევ ტკეპნიდა დოლიძის ქუჩებს,ისევ ფერად ტანსაცმელში გამოწყობილი და ისევ ნახევრად დაობლებული.თუ დოლიძეზე გაივლიდით ყოველთვის გაგახსენდებოდათ იოანა პირველი.