*უბრალოდ მე* სრულად

-who...შენ? შენ აქ რას აკეთებ? ვერ გაიგე მაშინ რა გითხარი? თუ ჩემ მეგობრებს არ აფასებ მაშინ მე შენთან არაფერი მესაქმებათქო-

*უბრალოდ მე* -5-

-რა აუფ სან თუ გადაგვედო მტრისას, კარანტინი გარანტირებული გვაქვს, თან უკვე 33 დადასტურდა, აუუუ კიდე რამდენი ელოდება პასუხს, აუუ თან რამდენი ეხლა მივიდა, აა რამდენი არ მისულა და მალავს??? არა მე ვერ წამოვალ თქვენ წადით

*უბრალოდ მე* -4-

-ენე დააკვირდი, 12 წელია ადამიანთან არ გიკონტაქტია, მეგობრები არ გყოლია და სულ სახლში იყავი, ესე არ შეიძლება, დაზომბდი სულ ტელეფონში-მამა რაღაცით მართალი იყო

*უბრალოდ მე* -3-

მოიცა ჩვენ რა ვიცნობთ ერთმანეთს დაჟე?მხოლოდ ერთხელ შეხვედრა არ ნიშნავს რო მიცნობ -კაი ხო, ესეიგი გაგახსენდი -კი -მაშინ კაფეში შევხვდეთ და ერთმანეთი “გავიცნოთ”

*უბრალოდ მე* 2 თავი

ლუკა ატრაქციონზე იყო, ბუბა კი ხელში მეკავა და ნაყინს ჭამდა ამ დროს ტელეფონმა რო დამირეკა....

*უბრალოდ მე* ( საცდელი თავი )

მეგობარი?...არ ვიცი...ზოგი ზურგში დანას ჩაგცემს...როგორც ჩემები...ზოგი კი ბოლომდე გიერთგულებს....მე ამის ბედნიერება არ შემხვდა წილად...ყველამ მიმატოვა, არ ვიცი სულ ესე რატო ხდება, 11 წლის ვიყავი როდესაც ჩემმა ერთადერთმა “მეგობარმა” უკანასკნელი

მე შენ მიყვარხარ

,,მე შენ მიყვარხარ!’’ ნუთუ ცოდვაა?! და თუ ცოდვაა,ვიყო ცოდვილი. ,,მე შენ მიყვარხარ!’’ დამნაშავე ვარ?! დამნაშავე ვარ,ვიყო გმობილი.

მე შენით ვსუნთქავ

სიბნელეა...ტირილის ხმაა...არემარე ჯენის ტირილს ხმებით არის აკლებული.ის რკინის ჩარჩოზე გულაღმა წევს,ხელებს და ტანზე გადაჭიმული აქვს ტყავის ქამრები,რომლებიც საშინლად უჭერს ნეკნებზე.დაღლილია თავის გათავისუფლების მცდელობისგან...გავიდა წამების 67 დღც.მას

მე შენ და ცხოვრება (თავი 9)

მოვიდა და ჩამეხუტა,ხელები მოვხიე და მის თმაში ჩავრგე სახე.რას არ მივცემდი, სულ ასე ყოფნა, რომ შემძლებოდა მასთან.მიყვარდა უღმერთოდ და ცამდე,მეტი რომ აღარ არის,მეტი რომ აღარ არსებობს.

მე შენ და ცხოვრება (თავი 8)

არ მინდა ეს სიყვარული, თუ ასეთი უნდა ვიყო.მასუსტებს და ძალას მართმევს,მეზიზღება ასეთი ჩემი თავი,მაგრამ ვერაფერს ვახერხებ.ვხვდები,რომ მასთან ვიქნები,მხოლოდ მასთან,ასეთი სუსტიც და ყველაზე ძლიერიც.