მიყვარხარ მარია!

არამარტო წვიმის დროს! ყველაზე ძვირფასი ხარ. ყვენაიაირად საუკეთესო ხარ ჩემთვის. როცა გიყურებ, შენს თვალებში საოცარ ფანტაზიას ვხედავ, ფანტაზიას, რომლითაც შენ შენს თავს ქმნი და ხდები ისეთი, როგორიც ხარ. ვამაყობ რომ გიცნობ და უფალს მადლობას ვწირავ ,

მამა მიყვარხარ!

ვიცი, გიყვარვარ მამა, მეც ძაან მიყვარხარ,- მართლა! იცი, გპირდები მამა! არ მიგატოვებ!- არა!

უბრალოდ თქვი, მიყვარხარ მაქსიმე ! (3)

"დღეიდან ყველაფერი სხვანაირად იქნებაო" გაიფიქრა და ადგა... თაროზე დაკეცილ შავ ტანსაცმელს გახედა.. დიდხანს იფიქრა ისევ შავი ჩაეცვა თუ არა მაგრამ ბოლოს უჯრიდან მუქი ლურჯი კაბა ამოიღო და ის მოირგო ტანზე.. შავი ჟაკეტი მოიცვა, თმა მაღლა აიწია, ჩანთა აიღო

ისე მიყვარხარ რომ ვერ გადმოვცემ

ისე მიყვარხარ რომ ვერ გადმოვცემ ეს სიყვარული არის ღვთიური მინდა ეს გრძონბა შენ რომ გადმოგცე და მინდა იყოს მარადიული

უბრალოდ თქვი, მიყვარხარ მაქსიმე ! (2)

-გვიანია ჩემ ბიჭო გვიანი .. თქვა სიცილით მარიამმა და თავის ძმას გახედა რომელიც სამზარეულოდან მოდიოდა გაბადრული სახით... ცარიელი.. - ბიჭო აბა ყავა? -კითხადა ინტერესით მიაშტერდა.. -ფუუ.. ჯანდაბა.. დამავიწყდა, სოფიომ დამირეკა და ლაპარაკში გავერთე -თქვა

,,მიყვარხარ,, ნაზი გულს რომ ამინთებ.

ცხოვრება სამყაროს ფოქრებით ავსებს მე შენზე ფიქრით სიყვარულს ვავსებ და შენ ლამაზო ვარდივით სავსევ მოგიგავს სახე ვარდის ნაზ ლალებს

უბრალოდ თქვი, მიყვარხარ მაქსიმე ! (1)

კაფეში ფანჯარასთან მდგონ მაგიდაზე იჯდა მარიამი და გაჰყურებდა წვიმისგან საველებულ ქუჩას სადაც ადამიანები სწრაფი ნაბიჯებით მოძრაობდნენ... აპრილის 6 რიცხვი იყო, უკვე მესმე თვე გავიდა.. ტკივილით სავსე მესამე თვე.... ანუკის გარეშე უბრალოდ სუნთქვა უჭირდა

მიყვარხარ ძლიერ, ძლიერ

მე ახლა ავდგები და წავალ ტაძარში, მე შენ დაგინთებ იქ წმინდა სანთელს, ყველა ხატს შევთხოვ მე შენ სიყვარულს მოგეფერები ოცნებით ცამდემე არ მეგონა თუ ასე მიყვარდი შემეძლო შენზე მარად მეფიქრა... მეცქირა მაგ შენს ლამაზ თვალებზე. შენს სიყვარულზე, სულზე

მიყვარხარ!

მიყვარხარ! გეტყვი, თუმცა უკვე ბევრჯერ მიცდია; სანამ ეს გრძნობა არ მოაღწევს შენამდის კარგო, და იმავ გრძნობით მიპასუხებ რაც განმიცდია; ჩემო ლამაზო, ჩემო კარგო და მშვენიერო.

-პატარა ქალბატონო, მე შენ მიყვარხარ! (სრულად)

ღამე იყო, მთვარე ანათებდა სოფლის გზას, 2 წელია უკვე ამ სოფელს არ სტუმრებია, რაც ბაბუა დაეღუპა აქეთ აღარ გამოუხედავს, ახლა კი იმდენად სძლია მონატრებამ ჩამოვიდა! ჩამოვიდა და ყველამ მასზე დაიწყო ლაპარაკი! ნაია ჩამოვიდაო იკადრა ჩამოსვლაო