მონტესის მოჩვენება (5)დასასრული

-ნელი ცოცხალი ხარ,-თავი უკვე მკვდარი მეგონა რადგან შეუძლებლად მეჩვენებოდა აქ დამიანეს ყოფნა -დამინე,-მას ხელში ვეჭირე და ცდილობდა არ გასცინებოდა რადგან ამჯერად მართლა ყველაფერი მტკიოდა -რას აკეთებ შენი აზრით?-მკითხა

მონტესის მოჩვენება (4)

დამიანე მონტესს ბოლოს რომ შევხვდი მის მიმართ ინტერესი კიდევ უფრო გამიღრმავდა მაგრამ შიში არ შემსუსტებია. მისი არ ნახვის პერიოდში არ მინახავს არც ჯონი და ჩემს ცხოვრებაში ყველაზე მშვიდი 15 დღე გავატარე, ამგვარად მიიწურა ივლისი და ჩვენი შინ დაბრუნება

მონტესის მოჩვენება (3)

გაბრაზებულმა ავიარე კიბეები და ჩემს ოთხში ჩავიკეტე. არ ვიცი შიშსაგან იყო თუ ბრაზისაგან მაგრამ ფეხები არ მეორჩილებოდა. კიდევ ვნახე ოთახში ვარდი და წერილი რომელიც შავი ლენტით იყო შეკრული

მონტესის მოჩვენება (2)

ვგრძნობდი როგორ მეღვერბოდა თვალებშ დღის გაცრეცილი შუქი და სველ ნაჭერსაც ვგრძნობდი შუბლზე რომ მეფარა კიდევ ლუსის ნაზ ხელებს და ნელა გავახილე თვალები 90% ით ვიყავი დარწმენებული რომ ის უკანასკნელი რაც მახსოვდა დამესიზმრა. -ლუსი რამოხდა?-ვიკითხე როცა

მონტესის მოჩვენება (1)

იმ წელს განსაკუთრებით ცხელი ზაფხული დადგა. შემოდგომაზე ვფიქრობდი და ვარსკვლავებიან ცას ვუყურებდი. ღუბლებს ჯერ ლომის ფორმა ჰქონდა შემდეგ მოხუცი კაცის ფორმა მიიღო ბოლოს კი მთვარს გადაეფარა და ისეთი ლამაზი გახდა რომ სკამზე გავშეშდი და მონუსხული