დათო გვარამია - ნაცნობი კაცის წერილები (ნაწილი II)

ახლა უკვე ისე ვარ ვერანაირად ვეღარ ვფიქრობ და არც ვიცი რა უნდა გავაკეთო იმისთვის რომ შენთან მოვიდე, მოვიდე და გავაკეთო ის რაც გაგაბედნიერებს, სხვა არაფერი არ დამრჩენია,ყველაზე მეტად ერთი რამ მინდა, პასუხი იმაზე რასაც შენ გწერ ახლა და გთხოვ არასოდეს

იყალთოელი ბიჭები ,,მარანი მიწისქვეშ (ნაწილი 23)

აკადემიის გალავნის ჭიშკარზე დააკაკუნეს. გროზნამ კარი გააღო. კარებთან ოთხი კაცი იდგა. მებაღე სტუმრებს შიგნით შეუძღვა. სტუმრები ნაცნობები გახლდნენ: ორ მათგანს გივისა და ბახსოლიანს ორლულიანი თოფები გადაეკიდათ, ხოლო ორნი ჩვენი განუყრელი მეგობრები სანდრო

გამორჩეული (მეორე ნაწილი)

ორივე ირაკლიც და ლევანიც თამოზე ფიქრობდნენ, როგორ შეეძლო გარეთ ყოფილიყო გაწონასწორებული, ცოტა უხეში , უკარება გოგო, ნაცნობებთან თავაზიანი და თბილი, სამსახურში კარიერისტი ხოლო საკუთარ სახლში შესანიშნავი დიასახლისი. თითქმის უნაკლო ჩანდა თამარი, და

ქარიშხალი (ნაწილი 2)

თითქოს ყველაფერი ჩვეულებრივად იყო მაგრამ მაინც გრძნობდა დაჟინებულ მზერას რომელიც მთელს პროფილს უწვავდა. სვლა შეანელა გარემო ფრთხილად მოათვალიერა მაგრამ უჩვეულო ვერაფერი შენიშნა,

დათო გვარამია - ნაცნობი კაცის წერილები (ნაწილი I)

არვიცი როგორ დავიწყო წერა, არვიცი რადგან არმინდა რაიმე ისეთი წამომცდეს რომელიც კითხვის დროს შენს არაამქვეყნიურ ღიმილს შეცვლის და ისევ არაამქვეყნიურ წარბებს ზემოთ აგაწევინებს, მინდა დავწერო ის რასაც ვერასდროს გეტყვი, ვერასდროს გეტყვი რადგან სუსტი

იყალთოელი ბიჭები ,,მშობელი'' (ნაწილი 22)

ეს ერთი ხანია, რაც მრელაშვილი სინდისის ქენჯნას განიცდის მის მიერ ჩადენილი ყველა დანაშაულისათვის, მაგრამ რამდენიც სცადა გამოესწორებინა, პირიქით გამოუვიდა და უარესად მოარტყეს. ჯანდაბას, ის რაც იყო, იყო, მაგრამ ექიმს რაღა პასუხი გასცეს, რომელსაც

დათო გვარამია - ნაცნობი კაცის წერილები (ნაწილი I)

ვწერ ამ რაღაცას რომელიც მარტომ შენს ოთახში სარკის წინ დამჯდარმა და შესვენებებით უნდა წაიკითხო, წაიკითხო და დაწვა მაგრამ, არ დაგავიწყდეს გონებიდან და გულიდან, მეხსიერების ბარათის გასუფთავება.

იყალთოელი ბიჭები ,,თავზარდამცემი ამბავი'' (ნაწილი 21)

თითქმის მთელი ღამე ,,საიდუმლო კუნძულის,, კითხულობდა ბიჭი და დაღლილმა გვიან დაიძინა. ახლა სიზმრებში არ მოასვენებს: ხან აუზარმაზარ გამოქვაბულში დადიოდა, ხან აღელვებულ ზღმაში დაცურავდა, ხალ ლიანებით დახლართულ გაუვალ ტყესი დაეხეტებოდა და, ბოლოს უცხო

ყველაფერი "გუშინად" დარჩა (ნაწილი I)

-რატომ ტირი ელ? -ცრემლები შეუმშრალა. -არ ვიცი. -მისმინე პატარავ, ჩემს გამო არასდროს იტირო კარგი? -იმედია ეხლა აქედან არ გადახტები, მაგრად გაგინებ იცოდე. -ჩაეცინა ორივეს.

იყალთოელი ბიჭები ,,საპატიო დავალება'' (ნაწილი 20)

მრელაშვილს სამასწავლებლოში გამოუძახეს. გაკვირვებულმა და შეშფოთებულმა ვახტანგმა მეგობრების ჯგუფი გაარღვია და მეორე სართულზე ასასვლელი კიბისაკენ გაემართა.ბიჭები სახტად დარჩნენ.-ნეტავ რატომ