თბილისელები ფერადდებიან [ნაწილი მეექვსე]

ეს იყო ყველაზე მოულოდნელი რამ ვაჩესთვის და საბასთვის. დაბნეულებს სახეზე მიმიკები გაშეშებოდათ.-ვერ ვიაზრებ.-აღმოხდა ქეთის.-რამდენიმე დღეში კუპერს გამოვიყვან.-გახარებული ლაპარაკობდა ნაო და ბარათს

მზე,ზღვა და რეალობა (თავი 2)

და მათი ამბავი გრძელდება...-ალბათ მარიამზე ამბობ,ის ჩემი ძმისშვილია -აუ,ილია შეგიძლია მარიამის ნომერი მომცე ილიამ საბას მარიამის ნომერი მისცა

ფრთხილად, აკრძალულია (3)

დღეები ჩვეულებრივად გადიოდა. ქართულზეც დავდიოდი, უნარებზეც, ბიოლოგიაზეც და ინგლისურზეც. ხანდახან სკოლაშიც შევივლიდი ხოლმე. საერთოდ აღარ ვფიქრობდი დათოზე. რაც დღეები გადიოდა, ვხვდებოდი, რომ ეს უბრალოდ გატაცება იყო და მეტი არაფერი. ახალი ნაცნობებიც

საბა და ლილე (რაღაცნაირი ლოვე სთორი(ბანალური))(სრულად)

_დედა საბუნამ თმები მომქაჩა_ტირილით ჩაებღაუჭა კალტაზე პატარა ლილე დედას _კარგი ლილე შვლო..ყოველდღე გამიგია ასე..აწი აღარ მიხვიდე საბასტან ხომ ხედავთ ჭამთ ერთმანეთს.._გაიცინა ქალმა და ნანას მის არაბიოლოგიურ დეას და საბუნას დედას ღიმილით გახედა _ნუ

ზუსტი მეცნიერება [ნაწილი 2] (საბა და ლიზი) [დასასრული]

– მზად ვარ. – მაშ, კარები გააღე! – ღიმილით უთხრა და ხელი საჯდომზე ოდნავ მიკრა. – არა?! მეთიუ! – ბოლო ხმაზე დაიკივლა ლიზიმ და ბარგით დახუნძლულ მამაკაცს დაუფიქრებლად შეახტა ზედ.

ზუსტი მეცნიერება [ნაწილი 1] (საბა და ლიზი)

თითები რამდენჯერმე ჩამოუსვა, თითქოს უვარცხნიდა. – მეძინება – ამოიკრუტუნა სიამოვნების ზენიტში ასულმა ლიზიმ და საბას მკერდს ოდნავ შეახო გავარვარებული ტუჩები, მერე კი, კარგად მოაკალათა თავი მის მხარზე და კაკ–კუკ! ბედნიერებამაც შემოაღო კარი.