ნაცრისფერი სევდა

იცი სევდა არის ახლა ნაცრისფერი სევდას ბოლო აღარ უჩანს ღამე არის ახლა ნაცრისფერი ღამეს სევდა აღარ უჩანს, შენზე ფიქრით მგონი გავგიჟდები ვენებს გადავიჭრი სისხლით დავიცლები,

სევდა

სიცოცხლე არ არსებობს უშენოდ ამბობდა სევდა მომიკეტავს კარებს და იკარგება,მერე გამოჩნდება, მე არ ვარ გიჟი ან ფსიხოპატი შენზე მეტად რომ ვფიქრობდი ახლა მივხვდი შენ ხარ კენტად,

მარტოობის სევდა

დრო გადის კადრები კი რჩება.. ყველაფერი წვიმიან საღამოს დაიწყო.. გარეთ საშინლად ციოდა.. გაყინულ თითებს ცხელი ჩაიც აღარ შველოდა.. ვიდექი ფანჯარასთან და ვუყურებდი გრძელ შარფში და თბილ პიჯაკში გახვეული ხალხი როგორ მიაბიჯებდა წვიმიან

ლიზა ვიბლიანი. ადამიანთა სევდა (2)

-1000 წელიშენს ბრძანებებს არ დავემორჩილები! ყველანი მეჯავრებით... ვერ გიტანთ ვერავის...! დაიყვირა და სახლის კიბეები ჩამოირბინა...სანდრომ მიიხედა... გაბრაზებული რომ დაინახა მისკენ წავიდა...-როგორ ხარ ლიზა? ვინ გაგაბრაზე?ასე რომ ყვირი... -შემეშვი რა

ლიზა ვიბლიანი. ადამიანთა სევდა (1)

-მაინც ის გააკეთე რაც გინდოდა არა? და შენ არასოდეს სხვაზე არ ფიქრობ ლიზა! არასოდეს! უნამასო და ყველაზე საშინელი და ხარ შენ! ჩემი და მაინც არ იყო.. ძალიან მკვირს ასეთი რამ გაგზარდა.. საშინელი ადამიანი ხარ! ხელი ჰკრა და ისევ საწოლზე მიაგდო..-სახლში

სევდა...

ჩემი წარსული სევდის ფერია,ერთი დღით ვცხოვრობ ესეც ბევრია,ხვალ თუ მოვკვდები ეს დღე ჩემია,შენი თვალებიც სევდის ფერია,ვიცი იქ წავალ სადაც მელიან,სადაც სიბნელე.......მხოლოდ ცეცხლია,ჩემგან სიკეთეს აღარ ელიან,წავალ ჩემი გზით ვიცი მელიან,ვიცი უჩემოდ აქ არ

სევდა

სულში ჩაიბუდა სევდამ და ცრემლებმა, გულში ჩაგროვილა ნაღველი დარდი, მსურდა სამუდამოდ ძლიერ გყვარებოდი, გრძნობა არ გამხდარიყო ვით მძიმე ბარგი,

დარდი და სევდა ხმაურობს ჩემში

დარდი და სევდა ხმაურობს ჩემში, მარტის ცივ დღეებს მივდევ წვალებით, დავმსგავსებივარ ქარებით შეშლილს, ჟამი მიდგება გარდაცვალების. მე მზის შვილი ვარ, არ მიყვარს სუსხი, წვიმას და ავდარს ვერ გადავიტან, გთხოვთ, გაზაფხულის კარი გამიღეთ, განვმეორდები