მონათესავე სულები (სრულად)

ჯერ ისევ შუადღის თაკარა მზე იყო, სახლიდან რომ გამოვვარდი. რვა სართული სულ თავპირისმტვრევით ჩავირბინე, აი ისე, თითქოს ვინმე მომდევდა უკან. ისე, გასაკვირი არც იყო რომ გამომკიდებოდა, რადგან ჩემი და აბაზანაში შევიგულე თუ არა, დრო ვიხელთე და დანაზოგი

დაკარგული სულები

ნუთუ ესაა ჯოჯოხეთი, სულის ტანჯვა, და არა დაღრეჯილი, მახინჯი არსებებით სავსე კუპრი, რომელშიც უნდა  მოხარშულიყვნენ სამარადისოდ. ალბათ, დაკარგული სულების ტანჯვა ბევრად უარესია. უსასრულო დარდი, მონატრება, სასოწარკვეთა, უსუსურობა. ვერ წარმოუდგენიათ, რა

მოხეტიალე სულები

მე ვხედავ მზეს, ის ყველა ჩვენგანშია... ზოგში ის მუდამ რჩება, ზოგში კი მზის სხივები უფერულდება. არის მომენტები როცა ჩამქვრალი სხივები ნათელს უახლოვდებაა და ცდილობს მის გამოძავლას, ამ დროს კი ნათელი სული დახეტიალებს რათა ჰპოვოს სიმშვიდე.. მისი

ვნებიანი, მონათესავე სულები (თავი 1)

ელოდა 20 წელი.და ალბათ კიდევ დიდხანს გააგრძელებდა ლოდინს, რომ არა დავით ჩაგელიანი.რომელმაც შეცვალა ტოსიაც და ტოსიას ცხოვრებაც. დავითი იყო ტოსიას მონათესავე სული.ვნებიანი, მონათესავე სული.

ვნებიანი, მონათესავე სულები (თავი 1)

ელოდა 20 წელი. და ალბათ კიდევ დიდხანს გააგრძელებდა ლოდინს, რომ არა დავით ჩაგელიანი. რომელმაც შეცვალა ტოსიაც და ტოსიას ცხოვრებაც. დავითი იყო ტოსიას მონათესავე სული. ვნებიანი, მონათესავე სული.