ყვითელი ტიტები

რუხ ზეცას შუბლი შეეკრა, გამალებით უგზავნიდა წვიმის წვეთებს დედამიწას. ჯარისკაცმა ყვითელ ტიტებს დახედა, ხელის თითები გადააფარა და სწრაფი ნაბიჯებით გაუყვა სოფლის ოღროჩოღრო გზებს.

თოვლიანი ტიტები(ნაწილი lll)

ამის გაგონებაზე სხეული დამესერა.ცეცხლი წამეკიდა.სახანძროც ვერ ჩამაქრობდა. -ადამიანურად გეუბნები,დამტოვე. -სათქმელი ვთქვი. მე მიშოს ოთახში დავიძინებ,-გაიღიმა და კიბეებზე ავიდა.

თოვლიანი ტიტები(ნაწილი ll)

გმადლობთ ვინც კითხულობთ.ეს ჩემი პირველი ისტორიაა და მეპატიება არ სიზუსტეები.. მსიამოვნებს და ვწერ ,მინდა ჩემთან ერთად მკითხველმაც ისიამოვნოს.ყურსასმენები მოვირგე და passenger-,,letter her go'' ჩავრთე. ამ სიმღერის მოსმენისას

თოვლიანი ტიტები

ისეთი მწარეა ზოგერ ცხოვრება არც კი იცი ,როგორ შემოგეპარა ეს სისასტიკის წამები . გინდა დაიხიო თავზე ყველაფერი. გინდა გაქრეს სიკეთე და დაისადგუროს ბოროტებამ.ითმენ, ითმენ და ბოლოს რა... გეშინია, უეცრად მზის სხივი გამოანათებს და სააშკარაოზე გამიტანს

ტიტები ; არ დაგთმობ

არ დაგთმობ გამინათე ეს სავალი გზები, ნუ დამტოვებ,მხოლოდ ამას გევედრები, შენი ხელით გამიკვლიე გზა, არ დამტოვო მე არ მინდა სხვა... როცა შავ ცას თეთრი მთვარე დაამშვენებს, მე შენს ყელს ჩემი კოცნით ავაჭრელებ, და როცა დილით მზე შენს სახეს ათბობს, მე

ტიტები (სრულად)

თვითფრინავში ზის და ჯერ ვერ დაუჯერებია თავისი სიმხდალე , ამხელა კაცია და 5 წელია რაც გამოექცა სიყვარულს , თან როგორ დიდებულს , აღმაფრთოვანებელს ,მის დანახვაზე სუნთქვა რომ ეკვროდა და სასიამოვნო იმპულსებს გზავნიდა მთელს მის სხეულში. თვითონაც უკვირს