ფერადი გრძნობები(დასასრული)

-ასეთი უნამუსო როგორ ხარ? ჯერ იყოდა ვითომ სახლი გაყიდე,მერე ჩემს ძმას ჩაუსახლდი ახლა კი ყველას შენს ნებაზე ატარებ. ეს ყველაფერი არ იკმარე,არ იკმარე ის,რომ ამ ხნის განმავლობაში ჩემი ძმის კმაყოფაზე ცხოვრობ და ახლა მათ მოსთხოვე შენთვის დაბადების დღე

ფერადი გრძნობები(5თავი)

-შენ ხომ მას ყოველთვის თბილად ექცეოდი და გვერდიდან არასდროს შორდებოდი ამიტომ მეგონა,რომ გიყვარდა(ნიკა) -იმაზე სულელი ყოფილხარ ვიდრე მეგონა,მართალია ნია მიყვარს,მაგრამ ისე როგორც და. მას ჩემ გარდა არავინ ყავდა ამიტომ ვზრუნავდი მასზე, ის ჩემთვის

ფერადი გრძნობები(4თავი)

ნანახი ფილმით ყველა ნასიამოვნები დარჩა,რაც უფრო მეტი დრო გადიოდა ნატალი,ალექსანდრე,ნია და ნიკა უფრო და უფრო უახლოვდებოდნენ ერთმანეთს და ერთმანეთი უფრო მეტად უყვარდებოდათ. ისინი ერთი დიდი ოჯახივით იყვნენ რომლის

ფერადი გრძნობები(3თავი)

ძალიან მიყვარს მოგზაურობა ყოველ წელს სხვა და სხვა ქვეყანაში ჩავდიოდით და უამრავ ღირშესანიშნავ ადგილებს ვათვალიერებდით.ამჯერად ჟენევის ნახვა მინდოდა,ისე მოხდა, რომ მშობლებმა ჩემთან ერთად წამოსვლა ვერ მოახერხეს ამიტომ მარტო წავედი შვეიცარიაში,იქ

ფერადი გრძნობები (2თავი)

-დაბრძანდით,ყავას მოგიტანთ(ნია) -გმადლობთ(დემეტრე) -აი,ინებეთ(ნია) -გმადლობ,და თუ შეიძლება თქვენობით ნუ მომართავ(დემეტრე) -კარგი(ნია) -აბა მითხარი რა გადაწყვიტე(დემეტრე) -სახლს მოგყიდით,მაგრამ ერთი პირობით(ნია) -რა პირობით?(დემეტრე)

ფერადი გრძნობები(1თავი)

სახლი ქალაქგარეთ, ლამაზი ბაღითა და მშვენიერი ინტერიერით, რომლის გარშემოც ბევრი ასეთივე სახლი დგას , მაგრამ თითქოს ეს სახლი ყველასაგან გამოირჩეოდა თავისი ელეგანტურობით და თავისი ისტორიით. ამ დიდებული

მოულოდნელი ფერადი სხივი

დილით კარზე ზარის ხმამ გამოაღვიძა. ჯანდაბა ნეტავ ვინ არის? -გულში გაბრაზდა და ლოგინიდან ობობასავით გამოძვრა. ჯერ კიდევ მოუფხიზლებელი კარისკენ ნელი ნაბიჯებით და თვალების სრესით გაემართა. არც უფიქრია პიჟამაზე რაიმე მოეცვა, ამისათვის ჯერ მის ტვინს

ფერადი დღიურები (VII თავი)

არასდროს დამავიწყდები, შენ გარეშე ყველაფერი უფერული ხდება, თითქოს ფერებს კარგავს და ისეთ უსიამოვნო გრძნობებს იწვევს-გულზე ხელი მიიიდო და სახე შეწუხებულმა მოღრიცა, დემეტრემ ამაზე ხარხარი ატეხა, ისევ ისე უხდებოდა სიცილი მოხუც დემეტრეს, ბარბარა თვალს

ფერადი დღიურები (VI თავი)

-საუკეთესო ხარ ბარბარა-ჩაეხუტა დემეტრე და თან ცას ახედა, როგორი ლამაზი იყო ამ წამს ცა, ვარსკვლავებით მოჭედილი, ნებისმიერს მოულბობდა გულს ან თუნდაც გააქვავებდა რამოდენიმე წუთით.ბარბარამ დემეტრესთან ჩახუტებულმა დაიძინა, მთვრალმა დაიჟინა, თუ არ

ფერადი დღიურები (V თავი)

ისევ სახურავზე ზის და ფიქრებშია ჩამალული, გავიდა ერთი თვე, ერთი ტანჯული თვე, უძილო ღამეები, ჩალურჯებული თვალები და სულისამატკიებელი მონატრება, გავიდა თვე, მაგრამ ბარბარა არ გამოჩენილა, ბევრჯერ შეუარა სახლში მაგრამ არ იყო, მის მეგობრებსაც შორიდან