მკვლელობა შავი იებით (ნაწილი 7)

მართლაც გემრიელია! -თქვა კაცმა.ანანასის დესერტი გასინჯა და ფეხზე წამოდგა. -ჩემი ნომერი უკვე იცით ქალბატონო ემაა,როცა მანქანა დაგჭირდებათ დამირეკეთ,-თქვა და დაემშვიდობა,კარებისკენ წავიდა და მალევე ისევ სარკეებიან ლიფტში შევიდა. ამჯერად მარტო

მკვლელობა შავი იებით (ნაწილი 6)

-გამარჯობათ...ქალბატონო ემაა...ყველა ჩანთა აქ არის. -მოესმა კაცის ხმა ერიკს და გაბრაზებული იცდიდა,ქალმა ასე რომ გააღო კარები. -გამარჯობათ ბატონო კარლო...დიდი მადლობა ყველაფრისთვის,მე შევიტან ყველაფერს.- თქვა და კაცს დაემშვიდობა. ერიკი უცბად

მკვლელობა შავი იებით (ნაწილი 5)

ემამ ეს თქვა თუ არა მაშინვე სილა მოხვდა.-ჩემთან იყავი და მითხარი რომ ამას არ იცნობდი და მაინც მისი მოკვლა დაავალე?! და კიდევ არაფერ შუაში ხარ?! -ფრანკო! ახლავე წაიყვანე და ისევ საკანში მიაბრძანე!ემას ხმა არ ამოუღია, ისე ჩაჯდა მანქანაში იმ ჯართში,

მკვლელობა შავი იებით (ნაწილი 4)

თვალები გაახილა მის გვერდით ანიტა დაინახა შეშინებული სახით. ქალი გამოფხიზლდა: -ბოდიშს გიხდი აქ სიკვდილი რომ დავაპირე. -ემაა სულ გაგიჟდი რეებს ბოდავ ,ისე შემაშინე მეც და ყველანი! ემამ ალბერტო დაინახა მარტო და სასწრაფოს ხალხი. -სასწრაფო გაუშვით

მკვლელობა შავი იებით (ნაწილი 3 -მისთვის ტრაგედია სხვისთვის არაფერი)

ერთ დღეს ალმას კარებზე დააკაკუნა,არ იცოდა რას ეტყოდა,რას მოუყვებოდა და გაანდობდა. მიესალმა თუ არა მაშინათვე დივნისკენ წავიდა და ჩაესვენა შავ დივანზე. მხოლოდ თავისი სახელი და გვარი უთხრა და მაშინათვე წასვლა დააპირა,საუბარი ვერ დაიწყო და დაემშვიდობა

მკვლელობა შავი იებით (ნაწილი 2)

თვითმფრინავიდან ჩამოვიდა თუ არა მაშინვე იგრძნო მსუბუქი ჰაერი როგორ შეეხო მის ფილტვებს და რაღაც ბედნიერი გრძნობა დაეუფლა. სრულიად განთავისუფლდა თავისი ტყუილისგან და ტკივილისგან მაგრამ იცოდა, რომ ეს დროებითი იყო,მაინც ყოველ ღამე ახსენდებოდა ეს რაღაც

მკვლელობა შავი იებით (ნაწილი 1)

შავი გრძელი ატლასის კაბა, ყვავილებში გაწყობილი ეცვა ახალგაზრდა ქალს, რომელიც უსულოდ იწვა იატაკზე. მასთან ახლოს ხნიერი კაცის სხეული იყო,რომელთა შორის მანძილი ყვავილებს დაეფარათ. იები იისფერი იები,სრულიად მიმოპნეულიყვნენ მათ შორის, ისე თითქოს ვიღაცას

და აფრიალდა შავი მანტია...

ისევ შემოდგომა მიმაცილებს. შავი მანტიის წინაშე რომ წარვსდგები, ვიტყვი, რომ უბრალო ვარ. სიჩუმე იყვირებს, ეს ყვირილი ამაცილებს ეშაფოტისკენ მიმავალ კიბეებზე. მერე ალბათ თოვლიც წამოვა...

შავი ბილიკი

სიბნელემ შთანთქა ჩემი თითოეული სიტყვა, სიბნელემ შთანთქა ჩემი სინათლე. უკვე აღარ ლიცლიცებს ჩემი სანთელი, აღარ მინათებს წყვდიადით მოცულ გზას. მივრბივარ ხეების მუქ სილუეტებს შორის, თითქოს სწრაფი ნაბიჯით უკან ჩამოვიტოვებ ყველაფერს, დავტოვებ დედამიწას და

შავი როიალი-ზამთრის სონატა

წავიდა..ბოლოს მაინც წავიდა როგორც მაშინ..მოღრუბლულ ცაზე განათდა მაგრამ ეს მეხი არ იყო..ეს ის იყო..მისი ნათება იყო..მანქანის ფანჯრიდან ვუყურებდი სინათლეს რომელსაც თან გავატანე 5წლის წინ დაწყებული ტკივილი და სიყვარული..