წვიმებს მოიტანს ეს შემოდგომა

წვიმებს მოიტანს ეს შემოდგომა, დღეებს მოიტანს უერთმანეთოს, გათელა ფიქრი ფოთოლთა თრთოლამ, მთვარის მკრთალ შუქზე ღამეს მიაპობს.

ბოლო შემოდგომა

დაღამდა. ცამ შავი სუსხი მოიფინა და არემარე დააბნელა..შემმოდგომის ცივი ნიავი არემარეს აგრილებდა..ციოდა და ციდან მოწყვეტილი სითბო გარეეთ მდგომ 'მე'-ს ათბობდა. მე კი შავ ცას ვუყურებდი,რომელზეც ნაზად ანათებდა ჩემი იმედი-ცაში გაშვებული.

შემოდგომა

ქუჩაში ვდგავარ და ვუყურებ შემოდგომას, ეს ფოთლები როგორ ეხება ჩემს თმას, მოწყენილი,ფიქრიანი მიუყვები გზას, ჰორიზონტზე კი ვხედავდი დანისლულ მთას.

წუხს შემოდგომა დაკარგულ ფერებს

წუხს შემოდგომა დაკარგულ ფერებს, მოვა ზამთარი ჩაიცვამს თეთრებს, ვუყურებ ფოთლებს, რომ ცვივა ხეებს, თუ როგორ ნატრობს გარდასულ დღეებს.

მზიანი შემოდგომა

_ახლა ისე მენატრები,ასე მგონია,ვკვდები_წერილი დამხვდა პირად მიმოწერაში. ჰოდა,შევხვდით ერთმანეთს,მე გაცილებით უფროსი ვიყავი.

შემოდგომა

ვერც კი გრძნობენ ისე ფერმკრთალდებიან მათი ხასხასა ოდესღაც მწვანე ფოთლები და მზეც სითბოს უკანასკნელ ნაპერწკლებს მათ უზიარებს.

ცივი შემოდგომა.

მიქრის დღეები,მიქრის ფოთლები,მოსდევს ზაფხულს ცივი შემოდგომა,და ისევ ფოთლებს ჰყვება ქარი როგორც სოფელი ჩამქრალი წყნარი.ტოტები შიშვლდება, ფოთლები წითლდება.დღეები ღამეს წამიერ მიჰყვება.კუდ მოშვერილი

უსასრულობაში გარდასული შემოდგომა

ჰეი,შემოდგომავ!შემოადგი ფეხი ჩვენს გულებში.დიდხანს გელოდით,ალბათ გრძელ რიგში იდექი და როგორც იქნა შენი ჯერიც დადგა

შემოდგომა

რა შორია მოლოდინი ახლა, ღამეები სისხლს ბოლომდე მწოვენ, მიმატოვე, აღარასდროს მნახავ ასე ყველგან მივიწყებულ პოეტს, უამრავი ფიქრი მოდის ჩემში, და წვიმები თეთრად წვეთავს ციდან, ცას ვგრძნობ როგორც დამწყვდეული მხეცი, გაბმული ვარ, და გაქცევა მინდა...

მალე შემოდგომა დაიწყება..

მალე შემოდგომა დაიწყება.. თვეები ნოემბრისთვის გაგვამზადებენ.. მე ისევ დავიწყებ თხელი მაისურით.. ფინჯანი ყავით სიარულს.. შენ მჭიდროდ შემოიხვევ მანტოს და