შეცდომით მოტაცებული [სრულად]

სადარბაზოში შესული ვიყავი, როდესაც მხრებზე მძიმე მკლავები ვიგრძენი და შოკისგან თვალები გამიფართოვდა. მხოლოდ მაშინ მოვეგე გონს, ხელებმა მოძრაობის უნარი რომ შემიზღუდეს და როგორც კი პირი დავაღე, რათა ზურგზე მოკრული იდიოტი გამელანძღა,

შენს მუცელში თუ შეცდომით მოვხვდი

შენს მუცელში თუ შეცდომით მოვხვდი, ამ შეცდომას მე მოვუვლი დედი, დამანახე დღის სინათლე ოღონდ მე ამ ქვეყნად არ მსურს რამე მეტი.

შეცდომით მოტაცებული (დასასრული)

ცხოვრება ჩვეულებრივ ტემპს დაუბრუნდა. სახლი-სამსახური, მერე ისევ სახლი-სამსახური და ასე შემდეგ. ხშირად ერთობოდა დამიანესთან და თიკოსთან ერთად. ყველგან ერთად დადიოდნენ, კაფეში, კინოში, პარკებში, ქალაქგარეთ.

შეცდომით მოტაცებული (თავი 3)

დილით შედარებით ადრე გაეღვიძა. სანამ თვალებს გაახელდა ჯერ საწოლში იტრიალა. შემდეგ დააპირა თაკოს ბალიშს ფრთხილად გამოვაცლიო, თუმცა საწოლში აღარ იწვა და აღარც დასჭირვებია სიფრთხილე.

შეცდომით მოტაცებული (თავი 2)

დილით გვიან გაეღვიძათ. რატი თაკოსკენ იყო გადმოტრიალებული, თუმცა წესები არ დაურღვევია და მის ხაზზე არ გადმოსულა. თაკო კი მოუხერხებლად იწვა, თავიდან ვერ მიხვდა ამის მიზეზს, მაგრამ შემდეგ რატის ორი ბალიში რომ დაინახა მიხვდა, ბალიში არ ედო თავთან.

შეცდომით მოტაცებული (თავი 1)

სამსახურიდან დაღლილი გამოვიდა. მიუხედავად ამისა ფეხით გაუყვა ქუჩას. გარეთ თოვდა და ამის გამოტოვება ნამდვილად არ სურდა. გზები გაყინული რომ არ ყოფილიყო, დიდი სიამოვნებით გაიხდიდა მაღალქუსლიანებს და ფეხშიშველი გააგრძელებდა სიარულს.