შენ ჩემი გახდები?!... (თავი 20)

მიყვარხარ ნინუც,მიყვარხარ ყველაზე და ყველაფერზე მეტად!შენი ფერები აქვს ჩემსს ცხოვრებას,უშენოდ ვერ ვიცოცხლებ უბრალოდ არ შემიძლია! ეს ყველაფერი ვიცი გტკენს ჩემო სიყვარულო,მაგრამ სხვაგვარად არ შემიძლიაა,მე შენ უნდა დაგიცვა საკუთარი სიცოცხლის ფასად! ეს

ჩემი დასტოინი ბიჭი (თავი 4)

მოულოდნელობისგან შეშინებულმა შევხედე, ვაიმე, ეხლა ამას თავში რაღაცას ვურტყავ. -დემეტრე შენ ნორმალური ხარ?გული გამისკდა იდიოტო -ვუთხარი და მხარზე ხელი მივარტყი. -შენ არიცი, რომ გვიან შენთვის უცხო ქალაქში ბოდიალი არ შეიძლება? -და შენ ვინ გეკითხება?

ჩემი დასტოინი ბიჭი (თავი 3)

-სახლის ეზოში შევედი და გავშეშდი ჩემს წინ სახლი კი არა სასახლე იდგა როგორც ჩანს ჩემი "დედიკო" და "მამიკო" მდიდრები არიან .....გაბომ ჩემი ნივთების გადმოტანა დაიწყო მე კი სახლისკენ წავედი სახლის კარი მოსამსახურემ გამიღო....შიგნით იმდენი ოთახები და

ჩემი დასტოინი ბიჭი (თავი 2)

სახლში რომ შევედი დედაჩემს დავუძახე -დეე მოვედიი ხმა რომ არავინ არ გამცა მისაღებში შევედი და დავინახე ვიღაც უცხო ქალი და ბიჭი იჯდა დედაჩემა რომ დამინახა დაბნეული და ცრემლიანი თალებით შემომხედა.... -გამარჯობათ :)) დე სტუმრები თუ აპირებდნენ მოსვლას

ნუთუ ეს ჩემი ცხოვრებაა? (6)

-გაიღვიძე რიგორ გეძინა(ალექსანდრე) თავისებურათ თბილად ჩამეხუტა -წამო ჩაის დაგალევინებ (ალექსანდრე) სამზარეულოში გამიყვანა ჩაი მომცა -მარიამ სახეზე ფერი არგადევს რას მიმალავ რა მოგივიდა მითხარი (ალექსანდრე) -არვიცი როგორ გითხრა არშემიძლია ლაპარაკი.

შენ ჩემი სასწაული ხარ! 13

შაბათ-კვირა მხიარულად გაატარეს ისევ ბევრი იცინეს თუმცა ანკა და დემე მაინც კინკლაობდნენ მაგალითად ასე -ამ ფილმის დასასრული არ მომეწონა როგორ ემჩნევა რომ შენ არჩეულია ბუზღუნებდა ხოლმე ცხვირ-აბზუებული ანკა

ჩემი დასტოინი ბიჭი (თავი 1)

-გამარჯობათ მე ლიზა ყოფიანი ვარ,ვცხოვრობ ქუთაისში ვარ 17წლის მაღალი სუსტი პატარა კურნოსა ცხვირით და დიდი ტუჩებით.მყავს და ანა 19 წლის და ძმა გიორგი 25 წლის ,ანა თბილისშია სასწავლებლად და სახლში თავისუფლებამაქვს...დღეს სკოლის ბოლო დღეა და არც კიი

შენ ჩემი გახდები?!....(თავი 19)

-რააა?! მე შენს ძიძას ვგევარ?მე მგონი ხვდები რომ დაკავებული ვარ ასე რომ შუადღემდე მოიცდი შენ... ვეღარ მოვითმინე და მაინც ვუთხარი... -რითი ხარ დაკავებული? გართობით? როცა მე აქ ვკვდები? დიდი სიამაყით მიწოდებ შენს ცოლს და ასე მამცირებ ვიღაც ქუჩის

ნუთუ ეს ჩემი ცხოვრებაა? (5)

-არშემეხო. -დამშვიდდი რამოგივიდა (ალექსანდრე) ალექსანდრეს ჩავეხუტე -გთხოვ წამიყვანე აქედან რაც შეიძლება შორს. ალექსანდრემ ხელში ამიყვანა და მანქანაში ჩამსვა. არვიცი სად მივდივართ და არც მაინტერესებს მხოლოდ ის მინდა დავივიწყო ყველაფერი რაც დამემართა

შენ ჩემი გახდები?!.... (თავი 18)

-მე შენ გითხარი ჩემს გვერდით დაწვებითქოო და ასეც იქნებაა. ჩავჩურჩულე ეს ყურში ვნებიანად,მერე მთელი ძალით ხელი ვკარი და საწოლზე დავაგდე,პალტო ერთი ხელის მოსმით გავიძრე და იატაკზე ვისროლე. ალექსი ჩანაფიქრს მიმიხვდა,და იმ წამსვე წამოდგომას