ჭაობისფერი (5)

გეგას თვალები გაუფართოვდა,გაოგნებული შემომცქეროდა,სიტყვაც არ დაუძრავს ან რას იტყოდა,შეშლილივით მივახალე რაღაც აფსურდი.უკან კმაყოფილების გრძნობით აღვსილმა მივიხედე სანდროს გამწარებული სახის სანახავად,არც შევმცდარვარ,მრისხანებისგან მთლად ალისფერი

ჭაობისფერი (4)

გეგამ სახლამდე მიმაცილა,მთელი გზა ვდუმდით,სიბრალულით გადმომხედა,მასეთი კაცი არ იმსახურებს შენს ცრემლებს,ხმის ამოღებაც ვერ მოვასწარი ისე გაუჩინარდა.სახლში შევედი და დედას კალთაში ჩავუდე თვი,ძალა აღარ მოქნდა ცრემლებს ვეღარ ვიკავებდი,აღარც მიცდია

ჭაობისფერი (3)

- უამრავი ადამიანის მზერა მომჩერებოდა,ზოგს ვებრალებოდი,ზოგიერთ მადგანს ალბათ უკვე მოესწრო ჩემი შეძულება,მაგრამ მათშორის იყო მზერა განსაკუთრებულად ცივი,როცა მის თვალებს წავაწყდი,ადგილზე გაყინული კიდევ უფრო გავქვავდი,სული გამეყინა,ერთდროულად უამრავი

ჭაობისფერი (2)

რომლის თვალებიც ჭკუიდან მშლის,ნელ ნელა ვაცნობირებდი,რომ წინ კარგი არაფერი მელოდა. დილით ადრე სოფელში წავედი,ვფიქრობდი სანდროს თუ არ ვნახავდი,ყველაფერი დალაგდებოდა.ერთი კვირის შემდეგ სკოლა დაიწყო,ასეთი რთული არასდროს ყოფილა ნაბიჯების

ჭაობისფერი

ისევ ეს მაღვიძარა,თვალები მოვიფშვნიტე და საწოლიდან წამოვდექი.სწრაფად გავემზადე და სკოლაში წავედი,ჩემი სახლიდან ხუთი წუთის სავალზე იყო.მისვლისთანავე ჩემს მეგობართან მივირბინე,ის ჩემი ბავშვობის მეგობარი ლევანი იყო,თითქმის ყველაზე ახლობელი,ცოტახანში