Don’t leave me…

“ ოკეანეში გადავეშვები და დავრჩები მანდ,თითქოს ოკეანეა ჩემი სახლი."

Don't leave me 4

წარსული დრო მიხსნის მასწავლებელი თუმცა ამ სიტყვაზე ჩემი განვლილი რამდენიმე დღე უფრო მახსენდება, ვცდილობ ჩემი დაბნეულობა არ შევიმჩნიო, მეტად დამაჯერებელი გამომეტყველებით ვიჯექი 1 საათი,რაღაც ტესტებს ჩავკირკიტებდი,ისე ვწერდი არცერთი კითხვა არ

Don't Leave me 3

მისმა ესემესმა ამანერვიულა,რაზე უნდა ვისაუბროთ? რა გვაქვს სალაპარაკო? იმდენად დაძაბული ვიყავი,რომ მთელი ღამე თვალი არ მომიხუჭავს, დილით 6 ხდებოდა,რომ ავდექი,ლანას ისე გათიშულს ეძინა არაფერი გაუგია,ღამე ბოლოს როდის გავთენე აღარც მახსოვს ალბათ მაშინ

Don't leave me 2

საღამოს მივლასლასებ კიბეზე , საშინლად დაღლილი და ძალა გამოცლილი , კარები ღია მხვდება შიგნით შევდივარ და მაშინვე ვნანობ რომ მოვედი, ლანა შეშლილი სახით მეგებება და იქვე დანიელსაც ვხედავ სავარძელში ჩამჯდარს

Don't Leave me

ახლა ღამის 11 საათია,უჩვეულოა თუმცა თითქოს შუაღამეა , ქუჩები ცარიელია,ცარიელი და მარტოსული, მე ჯერ კიდევ თინა მასწავლებლის სახლის კიბეზე ვდგავარ, ვუცდი იქნებ გადაიღოს წვიმამ, თხელ ჟაკეტს ტანზე ვიწებებ, მდინარესავით მოედინება გზაზე წყალი როგორც

ნუ დამტოვებ Do not leave me

1 კვირიანი გადაუღებელი თოვის შედეგად შობას მანქანით გადაადგილება შეუძლებელი იყო ადგილობრივებს ახალი საზრუნავი გაუჩნდათ , ყველა დიდი თუ პატარა ხის ნიჩბებით გზის გაწმენდას ცდილობდა სტუმრიანობა და საზეიმოთ მორთული სახლი კარგ განწყობაზე მაყენებს ,

Don't Leave Me

- რამის გჯერა ? - ეხლა არაფრის. - იცი ? როცა ერთმანეთისგან მივდივართ წლები, თვეები ანდაც დღები ბოლოს მაინც ერთმანეთამდე მივდივართ ( გოგონამ ხელი ლოყაზე ნაზად შემოხვია და გაუღიმა) - ვიცი. მაგრამ ვინ იცის როდემდე. - შენ დასასრულების გჯერა. მაგრამ