იყავი აზარტული! 5

განა ვინ იყო ასეთი ერეკლე დადიანი , მოთმინება რომ მღალატობდა. აქამდე იგნორი ჩემი განუყრელი ატრიბუტი იყო, მოსწრებული სიტყვა-პასუხიც არ მეშლებოდა, მაგრამ ეს გაუზრდელი ბიჭი მაბნევდა და საკუთარი თავის რწმენას მაკარგვინებდა. მისკენ შევტრიალდი და

იყავი აზარტული! 4

-ყოველთვის მინდოდა შენთვის პირველი ვყოფილიყავი...-ჯიქურ მომიგო მან, მის თვალებში რაღაც დავიანახე. იმედი? არ ვიცი... იმ წუთას მხოლოდ ის ვიცოდი, რომ ახლა ამ ადგილს უნდა მოვშორებოდი.-გეთანხმები!-იხტიბარი არ გავიტეხე მე. -მართლა? მაშინ რატომ

იყავი აზარტული! 3

-თქვენ რამდენს ჩამოხვალთ?-ავხედე რიგით პირველ მამაკაცს და სიტყყვა პირზე შემაცივდა. ის იყო! ნამდვილად არ ვცდებოდი! დიკაპრიო... ლეონარდო დიკაპრიო... აბა, ერეკლე დადიანიო?...-ეს როგორ შეძელი?-თვალები შუბლზე აუვიდა თათას. -რას გულისხმობ?-უდარდელად

იყავი აზარტული! 2

-არ დატოვო კარი ღია, არ დაგრჩება პირი ღია.-ზურგსუკან მომესმა დიკაპრიოს მკაცრი და დამცინავი ბარიტონი და ადგილზე მივეყინე. მოიცა, მოიცა... რამე მოხდა და მე არ მახსოვს? თუ სხვა ამბავია? პირის დაფჩენა ახლა უნდა გენახათ. ჭოჭმანით შევტრიალდი და საჩვენებელი

იყავი აზარტული! 1

-მე! მე! მე!-შევძახე მოულოდნელად და ჩემს უფროს დას გასაღები ხელიდან გამოვტაცე. მერე ბედნიერმა გადავატრიალე ''დქაგრეხილი ორიანი'' საკეტში და სახლში შევედი. ჩანთა იქვე მივაგდე და მისაღებში შევირბინე. -ვაუუ! რა მაგარია!-აღფრთოვანებულმა კიდევ ერთხელ