იმ საღამოს წვიმდა (თავი 6)

-ეს შენ არ გეხება!-ვცდილობდი რაც შეიძლება მკაცრი ვყოფილიყავი და ხმაში არ გამრეოდა ის სისუსტე,რასაც მისი სახლოვე მაგრძნობინებდა.-სწორედაც რომ მე მეხება.ჩემსას თითი არ უნდა დააკარონ!-მისი სიტყვები

"გატაცებული" (თავი 3)

ნახევარი საათი უაზროდ ვიჯექი, მარტო. მხოლოდ გაქცევაზე ვფიქრობდი, მაგრამ ახლა აჩქარება არაფერს მარგებდა. კარგად უნდა შემემუშავებინა გეგმა და ხელსაყრელი მომენტი შემერჩია.თუ დამიჭერდნენ,

ბნელი ღამის მგზავრი (მეხუთე თავი) დასასრული

-არაფერს იტყვი? მკითხა და ორივე ხელი წელზე შემომხვია. -არც კი ვიცი რა ვთქვა… -მაშინ უბრალოდ ჩამეხუტე, მითხრა და მეც მაშინვე შევუსრულე სურვილი.

დრო არაფერს ცვლის [თავი 1]

რა დამავიწყებს მის სახეს,მის თვალებს გამოხედვას და ღიმილს,მისი სიცილი კისკისი ახლაც კი მელოდიასავით ჩამესმის,მისი ყვირილიი და წივილი გაბრაზება მძიმე როკივითაა.მაგრამ ესეც სასიამოვნო ჩემთვის.

როცა მის გარდა შენთვის არაფერს არ აქვს მნიშვნელობა

სახლში, რომ მივდიოდი პატარა ბავშვმა საჩუქარი მომცა გავხსენი და ყელაბამი იყო წერილთან ერთად ,,მეგონა სიტყვებს თვალები გერჩივნა''. გული კინაღამ ამომივარდა ავტირდი ხო შუა ქუჩაში ვტიროდი. როგორ მინდა რომ ვუთხრა რომ მისი თვალების გარდა ყველა და