იბრძოლე ბედნიერებისთვის....

სამსახურში მისულს არავინ დახვდა.ცოტახანს ელოდა,მერე ზარის ღილაკს დააწვა.დაცვამ გამოხედა და ჰკითხა ვინ იყო და რა უნდოდა აქ ასე ადრე.გოგონამ უთხრა რომ ის აქ მუშაობდა.-ხო,მაგრამ ოფისი ათის ნახევრიდან იწყებს მუშაობას.მაპატიეთ,მაგრამ მანამდე

იბრძოლე ბედნიერებისთვის....

ლუკას თავისი კომპანიის სახელზე ყოველთვის ეცინებოდა.რატომღაც მიაჩნდა,რომ მსგავსი სათაური პოლიტიკურ პარტიას უფრო შეეფერებოდა,ვიდრე სამშენებლო კომპანიას.ბევრჯერ უთხრა მამას შეეცვალათ სახელი,მაგრამ ბატონი დავითი მუდამ უარზე იყო.რატომღაც მიაჩნდა რომ,მისი

იბრძოლე ბედნიერებისთვის....

სარკეში საკუთარ გამოსახულებას დააკვირდა და სევდიანად გაუღიმა.დღეს მისთვის დამოუკიდებელი ცხოვრება იწყებოდა.ეხლა სრულიად მარტო დარჩა.მარტო,საკუთარ ოცნებებთან და ტკივილთან.ზუსტად ერთი წლის წინ ის ბედნიერი და უდარდელი იყო.ჰყავდა მშობლები,რომლებსაც

ბრძოლა ბედნიერებისთვის(სრულად)

იანვრის შუა რიცხვები იყო,კარგად მახსოვს.. ღამე იყო,შუა ღამე.. სავსე მთვარე,ვარსკვლავები არ ჩანდნენ.. მხოლოდ მთვარე,იყო ეულად და მარტო.. როგორც მე.. დიახ! მე,მარიამ ავალიშვილი,ოდესღაც ცნობილი და მდიდარი ოჯახის შვილი,დიდი მეგობრების წრით,დიდი

მე მუდამ ვიბრძოლებ სიყვარულისფერ ბედნიერებისთვის!

,,გარეთ ისევ წვიმს და ჯერ ადრეა. გარეთ ისევ წვიმს და სულ იწვიმებს. მე ვგრძნობ რომ მცივა და მენატრები, მაგრამ ვერ გხედავ, როგორც სიცივეს. გარეთ კი წვიმით სველი აბრები აშიშინებენ შერჩენილ სიცხეს.