გაორება

როგორ მეგონა, რომ ჩემი მებაღე იქნებოდა და ამ სულში გადამხმარ ყვავილებს გამიხარებდა.. განა რა იყო , ის ერთი პეშვი წყალი? მწყურვალი რომ დამახრჩო და მომკლა..

გაორება /სრულად/

"და ვინ თქვა, რომ დრო ყველაფრის მკურნალია?.. დრო ერთი დიდი ულუზიაა.!!"

გაორება

გამუდმებით საკუთარ თავთან გონებაში საუბარი. ფიქრები იმაზე რომ პიროვნების გაორება მჭირს, რაღაც დროით (შესაძლოა რამოდენიმე საათი ან დღე) აზროვნება ყველანაირი საკითხის მიმართ მეცვლება და გარემოს სხვანაირად აღვიქვავ, მერე ისევ საწყისს ვუბრუნდები. ვთვლი

გაორება ( პორფირიის საგა) თავი1. [ უკანასკნელი გზა ]

იმ დღეს, ზუსტად ისეთი ამინდი იყო, როგორიც ბებიას უყვარდა. წინა საღამოდან მოყოლებული შეუჩერებლად წვიმდა, ქუჩები თითქმის დატბორილიყო. წვიმისაგან დამძიმებულ მიწაზე, ფეხის ყოველი დადგმისას ორმოები კეთდებოდა, რომლებიც წყლით ივსებოდა, შემდეგ კი ბუშტებიანი

გაორება

როდესაც ოჰაიოდან ლოს ანჯელესში გადავედი მეგონა არაფერი შეიცვლებოდა, გარდა ადგილმდებარეობისა. ვფიქრობდი რომ კარგად ვისწავლიდი, როგორც ადრე და მეყოლებოდა ბევრი მეგობარი, მაგრამ იმედები არა თუ გამიცრუვდა, რაც ამ პერიოდში გადავიტანე, იმ ამბავმა მთელი

გაორება (თავი 1.უკანასკნელი გზა )

იმ დილით ზუსტად ისეთი ამინდი იყო,როგორიც ბებიას უყვარდა.წინა საღამოდან მოყოლებული შეუჩერებლად წვიმდა,ქუჩები თითქმის დატბორილიყო,წვიმისაგან დამძიმებულ მიწაზე ფეხის ყოველი დადგმისას ორმოები კეთდებოდა,რომლებიც წყლით ივსებოდა,შემდეგ კი ბუშტებიანი