არასდროს გეტყვი რომ მიყვარხარ

შუაღამეა. კედლის საათმა სამჯერ დარეკა ზარი. ფანჯარასთან ვდგავარ ფინჯანი ყავით ხელში და შენს ნაბიჯებს ველოდები.დარწმუნებული ვარ, რომ მოხვალ მაგრამ არ ვიცი როდის. იქნებ სულაც ახლა.

"დე'და"(სრულად)

-იცი რას გეტყვი? ეგ ზღაპრები შენს შვილს მოუყევი ხოლმე როცა გეყოლება-აუცილებლად მოვუყვები,მაგრამ შენთან ერთად-ეგ მხოლოდ ოცნებებში-მე კი პირიქით მგონია,სოფი რატომ არ მიჯერებ? რატომ არ გესმის ჩემი?

მე ლექსით გეტყვი, იქნებ შენ მიხვდე..

არ გაგიკვირდეს ამდენი წერა მე ლექსით გეტყვი, იქნებ შენ მიხვდე მაგ თვალებამდე ძლივს ვაღწევ მზერას, რა დავინახო მე თვალებს იქეთ?..

გეტყვი

ჰო, მე შენ კვლავ გეტყვი ამას, თუნდაც ათასჯერ ნათქვამს: მე შენ მიყვარხარ მხოლოდ, მე შენ მიყვარხარ მარად. ათას მეერთედ გამცნობ ჩემი სიცოცხლე, რომ ხარ და უფრო მეტჯერ გაგხდი ჩემი ცხოვრების მგოსანს. უბრალოდ გეტყვი, რომ ვარ შენი სატრფო და გოგო, გოგო,

კიდევ ერთს გეტყვი

მინდა რომ გკითხო , ბევრი რამ გკითხო, ამით კი მეტი გავიგო შენზე მაგრამ შენს აჩრდილს არ უნდა მითხრას და ამით იმედი მომცეს „ჩვენზე“.ნუთუ ვერ ხვდები თუ როგორ მწყურია,შენთან ბაასი , შენი აზრების სმენა.უბრალოდ თავს იბრმავებ და გგონია

მითხარი, რისი გაკეთება არ გიყვარს სახლში და მე გეტყვი, ვინ ხარ შენ!

მათ შორის, ეს ეხება სახლის საქმიანობასაც. რა თქმა უნდა, არც რეცხვა, არც უთოობა და არც საჭმლის მომზადება დიდად არავის ეპიტნავება, მაგრამ არის ამათგან რომელიმე ერთი, რაც ყველაზე ძალიან არ გვიყვარს - ხელფასის ნახევარსაც კი გადაუხდიდით ვინმეს, ვინც