დიდი არაფერია მაგრამ მაინც შემიყვარდი (1თავი)

ეს ამბავი ნამდვილია ერთ ადამიანს შეიძლება ეცნოს დაფიქდეს და გაეცინოს, იმ დღეს ყველაზე მეტი ვიცინე მაგრამ რომ დავფიქრდი მართლა ვყვარებივარ კი გამეცინა მაგრამ დროდადრო მეც შემიყვარდა, ჩემ თავს ყველადღე ვუსვამ კითხვას რატო მიყვარს?? რისთვის მიყვარს??

დიდი შერიგება (სრულად I)

წითელი ალიონი იდგა. მზე ნელ-ნელა მოიზლანზვოდა და ახალგაღვიძებულივით ძლივს მოდიოდა გონზე. ხან ერთ მხარეს მიანათებდა სხივებს, ხანაც მეორეს და კაცი იფიქრებდა, მთვრალია და ნაბიჯები ერევაო. საბოლოოდ, როდესაც ფეხზე წამოდგა, ნამძინარევი თვალები მოიფშვნიტა

სიყვარული თურმე დიდი ტკივილია

თურმე ცხრა წელია ვყვარებივარ,ცხრა წელი და ეს მე არვიცოდი... თავიდან სიყვარული რომ ამიხსნა კი მივხვდი რომ ჩემზე წლებია შეყვარებული იყო მაგრამ ამდენი წელი ამას ნამდვილად ვერ წარმოვიდგენდი...

ზაფხულის დიდი სიყვარული(დასასრული)

შემდეგ წამოვედით და სახლისკენ დავიძარით ისე ცხელოდა ძაალიან კარგად მახსოვს ის სიცხე მზე ძაალიან სასიამოვნო იყო მისი სხივები სამყაროს ათბობდა

ზაფხულის დიდი სიყვარული (თავი4)

პალატამდე სანამ მივიდოდი თავი ვეღარ შევიკავე და ცრემლები წამოვმივიდა ამასობაში ნინოც მოვიდა და შემამაჩნია როგორ ვტიროდი მასაც დასიებული ქონდა თვალები ნინოს მოუყევი რომ მოვატყუე ანა დ მისთვის სიმართლე არ ეთქვა ცოტაიყოყმანა

ზაფხულის დიდი სიყვარული(თავი3)

ბოლო გაკვეთილი გვქონდა ერთისული მქონდა როდის დაირეკებოდა ზარი იმაზე ვფიქრობდი თუ რამ გამოიწვია ასეთი თმის ცვენა რომ გავმელოტდე ასეთი სიხშირით მერე რავქნა და უცებ მასწვლებელმა დამიძახა არც გამიგონია ჩაფიქრებული ვიყავი

ზაფხულის დიდი სიყვარული(თავი2)

მთელი ღამე არ დამიძინია ისე დამათენდა იმის ფიქრში თუ როგორ ჩამეხედა ლაზარესთვის თვალებში გათენდა თვალები ძაალიან დასიებული მქონდა ფიქრს ვერ ვწყვეტდი ერთი სული მქონდა როდის გაიღვიძებდა ნინო რომ მომეყოლა ნინოს ეძინა ვიფიქრე გულს გადავაყოლებ თქო და

ზაფხულის დიდი სიყვარული (თავი1)

ნინო და ანი ბავშობის დაქალები იყვნენ და მთელ ცხოვრებას ატარებდნენ ერთად ყოველთვის ჩხუბობდნენ ნინოს ძალიან უყვარდა მეცადინეობა ხოლო ანი ძალიან ზარმაცი იყო. ანის მშობლები არ ყავდა და მარტო ცხოვრობდა სახლში,ანი და ნინო 16 წლისები

პატარა საქართველოს დიდი თბილისი (სრულიად)

საქართველო, თბილისი.. პატარა ქვეყნის დიდი დედაქალაქი, დიადი ხალხით. ყოველ შემთხვევაში ასე უწოდებენ მაღალი საზოგადოების „ გმირ" წევრებს. გმირობა სხვა და სხვა გვარი შეიძლება იყოს. მაგალითად დაეხმარო გაჭივრებულებს საჭმლით, სასმლით,

პატარა საქართველოს დიდი თბილისი თავი4

მაშინ ხომ არ დაფიქრებულა, ხალხის არ მორიდებია, ვერ შეიკავა და იტირა და ახლა? ახლა ვისი სცხვენია? ნუთუ საკუთარი თავის? იმდენად ამაზრზენი და საცოდავია რომ საკუთარ თავსაც კი ემალება.. ღმერთო რა დღეშია.