ჩემი ედემი./4 თავი/

მუხლამდე კაბა ეცვა, ატმისფერი. მკერდს ქვემოთ წვრილი ქამარი შემოეხვია, ისე უხდებოდა მის გარეგნობას ოდნავ მოზრდილი მუცელი, დათა მენაბდეს ალბათ ჭკუიდან შეშლიდა ეს ვიზუალი.

ჩემი ედემი./3/

-გაიხსნენე სიყვარული რას გავს..- კეფით დაუჭირა თავი, ბაგეებზე ნაზად შეეხო.- გაიხსენე ელენა.! -უბრძანა. - მხეცს გავს დათი...-კვნესას ამოაყოლა ბგეერები. - მინდა ის მხეცი ასე რომ გყავს დამწყვდეული გაანთავისუფლო.!

ჩემი ედემი./2/

სველი თვალებიდან დაიწყო კოცნა, ნელა ჩამოყვა ღაწვებს, ლოყებს და გაუხეშებულ ბაგეებსაც მიადგა. ერთხანს ეცადა თავის შეკავებას მაგრამ ზემოთაც ვახსენე რაღაც ძალა მოთმინების უჯრედებსაც უბლოკავს. რბილი ბაგეებით ქალის ქვედა ტუჩი მოიქცია, მომთხოვნად გადავიდა

ჩემი ედემი./1/

სამშობიარო ბლოკში დედის სხეულს მოშორებული ჩვილის სიჩუმე კლავდა ყველას. გარეთ საკუთარი გადაწყვეტილებით, განადგურებული ბავშვის მამის ცრემლები სიკვდილსაც კი აშინებდა. ახალგაზრდა ცოლ-ქმრის ბედი ალბათ ზეცაში იყო დაწერილი. იქ მჯდარმა თეთრ წვერიანმა სულაც