ცხოვრება მშვენიერია(სრულად ეძღვნება ლათინოს)

მოკლეედ!! სიახლეე,სიახლეე:დდ გადავწყვიტეე დავწერო ისტორია "სრულად"! რომელსაც მივუძღვნი აწ უკვე ჩემს უძვრფასესს მეგობარს ""ლათინო""

მშვიდობით, მეგობარო... (ეძღვნება დამჭკნარ ყვავილებს)

კარგ ადამიანებს გული ეყინებათ, მუხთალ წუთისოფელს ვეღარ აუდიან, ჩამქარალ ღიმილებში აღარ მეღიმება, აქ ხომ ყოველი დღე ბოლო რაუნდია..

ეძღვნება ხსოვნას

ერთი წიგნი მინდა დაგრჩეს ვით უცნობი სანთელი ევედრები ქვეყნის გამჩენს თქვა ბოლომდე სათქმელი

დაქალზე მეტი ხარ (ეძღვნება თეკლა ჟღენტს)

დაქალზე მეტი ხარ. არ ვიცი შენზე უკეთესი ვინ მყავს. რამდენი რამ გამოგვივლია ერთად, რამდენჯერ ვყოფილვართ ჭირშიც და ლხინშიც ერთად. შენზე ძვირფასი არავინაა ჩემთვის. ეს 8 წელი ყველანაირად დაგიახლოვდი, როგორც შეიძლებოდა. მიკვირს, ამდენი ხანი რომ უსმენ

ეძღვნება ყველას, ვისაც გულწრფელად უყვარს.

მახსოვს, როგორ ვამბობდი, რომ არ მინდოდა მოვლენების აჩქარება. მანამ, სანამ შენი წრფელი ტკივილით სავსე თვალები არ ვნახე. ვეჭვობ, რომ იმ მომენტში სიკვდილის შესაძლებლობა უფრო გიზიდავდა, ვიდრე სიყვარულის. მაგრამ მე მზად ვიყავი ამ უკანასკნელისთვის. როცა

ეძღვნება სოფელ შინდისში დაღუპულ 18 გმირს

აგვისტოს დღეა მზიანი, დარი უცებ ბოროტმა ჩამოჰკრა ზარი; აგვისტოს დღეა მზიანი, დარი აფორიაქდა მთა, ველი, ბარი.

ჩემო მხატვარო, მაჩუქე ფერები! ეძღვნება black__ს (თ.ჯ)

მაჩუქეთ ფუნჯები! __ დახატვა მომინდა! ფერები დამაკლდა, სითეთრე მომიხდა! დრო ცივი მუქ ფერებს, თავისით მოიტანს, მაჩუქეთ ფუნჯები, __გრძნობები მომიკვდა!

მიყვარხარ დედი (საკუთარი ლექსიაა ეძღვნება ჩემ შვილს ილიას)

პირველად რომ დაგინახე დედი, ჟრპირველად რომ დაგინახე დედი, ჟრუანტელმა დამიარა ტანში_ სწორედ მაშინ მივხვდი თუ რას გრძნობდა. დედაჩემი მე რომ გავჩნდი მაშინ. ცხრა თვე მუცლით გატარებდი ჩემო, დავდიოდით ყველგან მუდამ ერთად; ახლა უკვე ხელის გულზე