ტკივილს ვეღარ ვუძლებ...

ტკივილს ვეღარ ვუძლებ... აღარ შემიძლია... გიჟურმა მონატრებამ თავ-გზა ამირიმტკივა ყველაფერი... სული მეხლიჩება... გაორება მჭირს მჩვევია გაგიჟება... ჭკუიდან გადასულსა... მიჭირს კონტროლი და ირგვლივ ყველაფერი ვხვდები სიცრუეა...

წლები მოგონებებს ვეღარ დაითვლიან

ისევ ამოხეთქა გულში ოცნებებმა, სევდის ნაკვალევი ვეღარ დაიტია, ისევ ძველებურად სხვისთვის ვიმღერებ და წლები მოგონებებს ვეღარ დაითვლიან!

ვეღარ გავუძელი ფიქრებს!

რაღა დღეს ჩამოთოვა, გადაგვეკეტა გზები, შენს გზას სინათლე მოსავს, ჩემი გზა დარჩა ბნელში.

...მას შემდეგ ალბათ ვინმე მიყვარდა, მაგრამ ორმხრივი და

"ჰო, რა ყველაფერი ასე მარტივად, ცხოვრების ფლიდი დამოკიდებულება, ჰო ყველაფერი ასე მარტივადაა, მას შემდეგ ალბათ ვინმე მიყვარდა, მაგრამ ორმხირივ და გამოხატული ვეღარ იყო. სიყვარული რომ იცოდა, ზუსტად ამის გამო იყო მარტო". ქართველი მწერლის, ლუკა

ხსნას ვეღარ ვძებნი...

მე არ მაწუხებს გრძნობა განცდისთვის,თითქოს სამყაროდ დავრჩი ეული...საკუთარ სულში ყელით ჩავეფლე...აღარც არსებობს ჩემი სხეული!..ვიხრჩობი, მაგრამ ნერვს ვერ ვიტოკებ...ცამ მიიტაცა ბგერის რვეულიც...ვენებში თითქოს სისხლი კი არა,ცეცხლი მეღვრება ცხარე...

აწი შენთვის ვეღარ შევძლებ მოცლას !

მსურდა ერთად გაგვემართა სახლი,შემოგვერტყა ნაპირები ივრის,აღარა მაქვს მოლოდინი ახლის,მწუხარება კიდე დიდ ხანს ივლის...მსურდა ამღერებულიყო ხმაში, ჩვენთან ერთად ღვთის ნაკურთხი სუფრა,კვლავ ლუციფერს რად დაუკარ ტაში,მე მეგონა

შენზე ოცნებას ვეღარ იტევს ჩემი სამყარო (ნაწილი მესამე)

დილით ადრე ავდექი გავემზადე სააგენტოში ვაპირებდი წასვლას ახალი სამსახურის მოძებნას...რადგან განათლება ბოლომდე მიღებული ვიცოდი გამიჭირდებოდა სამსახურის მოძებნა მაგრამ ცდა ბედის მონახევრეაო ნათქვამია.კარზე ზარის ხმაგავიგე მივუახლოვდი კარებს და...

შენზე ოცნებას ვეღარ იტევს ჩემი სამყარო (ნაწილი მეორე)

ცხოვრება დამპალი რამეა ერთხელ თუ აიცრუე გული მუდამ იმ სტიქიებში იქნები რო რამე დაგემართება ან რამე მოხდება...მაგრამ არღირს მუდმივ შიშში ცხოვრება რადგან ხანმოკლე წუთისოფელი იმდენად მცირეა რომ რაიმეზე დაკარგო დრო მაგალითად შიშში... რვის ნახევარი იყო

შენზე ოცნებას ვეღარ იტევს ჩემი სამყარო (ნაწილი პირველი)

ყველა ადამიანში არის ისეთი რამ რისი შემჩნევაც არშეუძლიათ სხვებს...არის მხარე რომელიც მუდამ რჩება სიმარტოვედ და ამ მხარეს მხოლოდ ის ადამიანები ამჩნევენ რმლებსაც მთელი გულით უყვარდებათ.ყოველი დღე იმედით უნდა იწყებოდეს ხალისით და არაპირიკით...რაც მთელი

ვერ დაგივიწყებ... მეტჯერ ვეღარ! [სრულად]

იყო ცრემლის ღვრა. იყო ჩახუტება. იყო ცხელი კოცნის მიყოლილი კვალი შუბლზე ბოლომდე. იყო სინანულიც, წამიერი. ესკალატორით ზემოთ წაწევა ხომ სრული კატასტროფა. თუმც მე მაინც გახარებული ვიყავი. ემოციებით მთვრალი მივბარბაცებდი თვითმფრინავისკენ და არ მჯეროდა,