და ირიჟრაჟებს ვით ედემში (თუ ასე გნებავს)

მაგრამ ვეღარ ცვლის უცაბედი წამი სურვილებს, მომავლის შიში დიად გრძნობებს ვერ იმორჩილებს, რადგან ღარიბი წამი ძერწავს მარტივ ოცნებებს და მოგონება მის გარშემო იკრებს მორჩილებს,

დუმილი, ვით სამარე... (დასასრული)

ბუმბულივით ამჩატებულმა ვილმამ, შვილიშვილ ვილმასთან ერთად დატოვა სამხატვრო გამოფენის შენობა და ბედნიერებისგან ისეთი ბურუსი ჰქონდა თავში, რომ დიდი მანძილი გაიარა და პატარა ვილმას კითხვები არც კი გაუგონია.ბები კარგად ხარ? რა ხდება აღარ გინდა მითხრა?

ვით მეფე ლირი

რატომღაც ცხოვრება თითქოსდა მკლავს! რატომღაც ვტირი ვით მეფე ლირი ლირი ყველასგან მიტოვებული! რატომღაც ყველას ეძნელება გამიგოს. რატომღაც მეც ვერ ვუგებ სხვ

დუმილი, ვით სამარე... (11 ნაწილი)

გათხოვების შემდეგ საოცრად მალე გარბოდა ვილმას ცხოვრება და თვალსა და ხელს შუა მისდევდნენ დღეები დღეებს. ლუკა სამუდამოდ გაქრა მისი ცხოვრებიდან, დიტო კი იდეალური ქმარი იყო და მათ ცხოვრებას ორი ანგელოზი- ლაშა და სალი ალამაზებდნენ და ასულდგმულებდნენ.

დუმილი, ვით სამარე... (10 ნაწილი)

რთული დღის შემდეგ ღამემაც რთულად ჩაიარა, ვილმამ მთელს ღამეს ვერ შეძლო თვალის მოხუჭვა, სულ თათა და ზურა ბიძია ელანდებოდა, დედას წარსული. ეს რა უბედურებები გადაუტანია დედას, მე კი დიდხანს ვერ მოვინელებ თათას დობას, რა სისულელეა,

დუმილი, ვით სამარე... (9 ნაწილი)

ვილმამ გულიანად ამოისუნთქა და წერილი გადაიკითხა: - თუ დამშვიდდი, გადაგიარა გამოხტომებმა და მზად ხარ მომისმინო, გადმომირეკე სამსახურში და მაშინვე წამოვალ. ვილმამაც არ დააყოვნა და დაპირებისამებრ ქეთი სახლში ძალიან მალე გაჩნდა. სიხარულით გადაეხვია

დუმილი, ვით სამარე... (8 ნაწილი)

-- კარგია თუ მიხვდი როგორ არაადამიანურად მოიქეცი, გამითელე გრძნობები წიხლის ქვეშ, თხასავით გამცვალე დაქალში, ნუ ვიცი არც გქონდა ჩემს მიმართ გრძნობები, მაგრამ შეგეძლო უფრო ადამიანურად გაგეანალიზებინა ყოველივე, მაგრამ სინანული ხომ გონიერებაა, რომელიც

დუმილი, ვით სამარე... (7 ნაწილი)

ყველაფერი თითქოს დალაგდა, მაგრამ ეს მხოლოდ ერთი შეხედვით. არც დიტოს ედგა კარგი დღე, გამუდმებით ფიქრობდა იმაზე თუ რა გაუგებრობაში გაეხვა, როგორ შეცდა, როგორ გადაწონა ფიზიკური და დაგმო ის სულიერი, რომელიც იზიდავდა. გაახსენდა თიკას დაბადების დღე 1 წლის

დუმილი, ვით სამარე... (6 ნაწილი)

ყოველგვარმა დეპრესიამ გადაიარა, თუმცა ლექციების სწავლისგან გადაღლილმა ვილმამ მთვარით განათებულ ფანჯარას მიაშურა, ჩამოჯდა მის ძირში და ფიქრებში ჩაიძირა, წარსულის, აწმყოსა და მომავლის ფიქრებში და ცრემლები წასკდა უნებურად. მის სახეზე ვარსკვლავები