შესვლა
რეგისტრაცია
რეკლამა
სანამ ვცოცხლობ იმედი მაქვს (2)
ისტორია

სანამ ვცოცხლობ იმედი მაქვს (2)

16-12-2015, 18:42
ავტორი
1 493
1
+
ავდექი და წამოვედი არაფრის თქმა აღარ დავაცადე ელენეს, ან რა აზრი ჰქონდა რაიმეს თქმას აზრს მაინც არ შევიცვლიდი, მივდიოდი ცარიეელ ქუჩაში და ვფიქრობდი ელენეზე, არ მინდოდა მაგრამ მაინც ვფიქრობდი, უცებ თავი გავაქნიე და ფიქრები თავიდან მოვიშორე, მინდოდა
სანამ ვცოცხლობ იმედი მაქვს
ისტორია

სანამ ვცოცხლობ იმედი მაქვს

14-12-2015, 16:12
ავტორი
1 782
4
+
არაფერიაა მარტოობაში ცუდი შენ უბრალოდ ზიხარ ცარიელ ოთახში მარტოობით გაჟღენთილ ჰაერს სუნთქავ და არაფერზე ფიქრობ გარდა იმისა როდის დაიწყება მეორე დღე, დღე რომელიც არაფერს იუწყება, არაფერს ელი ახალი დღისგან მაგრამ მაინც მარტო იმაზე ფიქრობ
სანამ ვცოცხლობ იმედი მაქვს (3)
ისტორია

სანამ ვცოცხლობ იმედი მაქვს (3)

10-08-2015, 19:41
ავტორი
1 571
0
+
ორი კვირის განმავლობაში ყოველ დღე ელენე დილიდან დაღამებამდე ჩემთან იყო დედაჩემიც ყოველ მეორე დღეს მოდიოდა და იმედით ჰქონდა სავსე თვალები როდესაც დაინახავდა ხოლმე ელენე როგორ მაჭმევდა საჭმელს მე ამაზე მეცინებოდა და დედამ იფიქრა ალბათ მობრუნდა
სანამ ვცოცხლობ იმედი მაქვს (2)
ისტორია

სანამ ვცოცხლობ იმედი მაქვს (2)

9-08-2015, 13:59
ავტორი
1 530
2
+
ბოლომდე მართალი იქნება ჩემთან ბავშვივით მართალი წყლიანი თვალებით შემომხედავს და შეიძლება მითრას რომ ჩემს გარეშე უფრო ბედნიერი იყო. ამაზე არ მიფიქრია არასდროს მას შემდეგ რაც სახლიდან წამოვედი, ჰო ავდექი და წამოვედი ზუსტად ვიცოდი სად მივდიოდი რატომ,
სანამ ვცოცხლობ იმედი მაქვს (1)
ისტორია

სანამ ვცოცხლობ იმედი მაქვს (1)

8-08-2015, 15:33
ავტორი
1 700
0
+
იმედი, იმედი მანამ ცოცხლობს ადამიანში სანამ ის მარტოობით გაჟღენთილ ჰაერს სუნთავს. ჩემს მარტოობის ოთახში კი უკვე მერამდენე დღე თენდება არვიცი მაგრამ ვიცი რომ დიდიხანია მარტო ვარ, ყველასგან შორს, იმიტომ არა რომ მე ასე ვისურვე, არც ღმერთს უსურვებია ასე
უშენოდ ვერ ვცოცხლობ ...
ვიდეო

უშენოდ ვერ ვცოცხლობ ...

25-05-2015, 21:52
ავტორი
3 017
4
+
თვალებში სითბო და სინაზე გეხატა, ასი დღე გხატავდი და ვერ დამეხატა, შენი თვალები,შენი ღიმილი, სიცოცხლის ფიქრში რომ გადამეხატა. იმ დღეს,ქარიც კი საოცრად ჰქროდა, გისოსებს მიღმა ვარდები თრთოდა, თეთრად ნათდებოდა იმ ღამეს მთვარე... უშენოდ ვერ ვცოცხლოობ