დედოფალი (თავი 2)

ბატონი გინო მანჩინი ოთახიდან მოღუშული გამოვიდა. მისი განწყობა ყველამ შეამჩნია. ირგვლივ მთელი ოჯახი შეკრებილიყო. -გინო, რა მოხდა ძვირფასო?- ჰკითხა მეუღლე ალეტამ, რომელიც ცუდ ამბებზე სწრაფად რეაგირებდა. -მამა, ეველინას ხომ არ აქვს რაიმე პრობლემა?-

ბაგრატიჩის რჩეული(თავი 8)

დაიძინე!-მითხრა,ჯერ ტუჩებზე შემდეგ ცხვიზე და ბოლოს შუბლზე მაკოცა და გადამიშვა მორფეოსის სამყაროში.დილით რატიზე ჩახუტებულს გამეღვიძა. ჩემს წელზე ხელები შემოეხვია და ცხვირი ჩემს თმებში ჰქონდა ჩაფლული.მის ასეთ მდგომარეობაში დანახვისას ჩამეღიმა.

ბავშობიდან მოყოლებული (თავი 8)

სოფელში მალევე დავბრუნდით.ყველაფერო ჩვეულებრიბად გრძელდებოდა.ვერთობოდი ბავშვებთან,დავდიოდი მდინარეზე,საღამოს პარკში გავდიოდი რაც ჩემი და ნიკას ჩხუბით მთავრდებოდა.მაგრამ 1რაღაცას მივხვდი.მივხვდი,რომ ნიკა შემიყვარდა.თავიდან საკუთარ თავს არ ვუტყდებოდი

ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 41)

ისევ დემეტრე... ისევ მისი მონატრება... ღმერთო, მგონი სანამ ეგ ჩამოვა გული გამისკდება და მომეღება ბოლო... უმისობას ვეღარ ვუძლებ... ჩემს თითზე მოკალათებულ ბრჭყვიალა ნივთს დავხედე და გამეღიმა, მე... მისი საცოლე ვიყავი... მისი საცოლე...

დედოფალი(თავი 1)

ეველინა ბროდვეიზე, საკუთარ ბინაში დაბრუნდა. კარი გააღი, ოთახში შუქი აანთო, ტყავის პიჯაკი და ჯინსის შარვალი სწრაფად გაიხადა. სააბაზანო ოთახში შევიდა, შხაპი მიიღო, ახალი ტანსაცმელი ჩაიცვა და ტელეფონზე დარეკა:-ერიკ, შემახსენე დღეს რბოლა რომელზე

შეშლილი, შეშლილი ევა! თავი III

რაც უფრო შეშინებული სახით მიყურებდა მარიამი, მით უფრო იზრდებოდა ჩემში სურვილი სასწრაფოდ მომეგვარებინა ყველაფერი. გადავწყვიტე დამეცადა სანამ ყველა ჩაიძინებდა და მერე მემოქმედა, მანამდე კი ზუსტად გამერკვია სად ვიყავით._აქ სადმე წყარო არის?_ვიკითხე

ნინაკა (თავი მეოთხე)

დაძაბული აურა იდგა სალონში, კაკიმ სიმღერა ჩართო, ძალიან ნაზი და რომანტიული იყო, რაც ძალიან მშვიდ გარემოს ქმნიდა, აი ნინაკა კი ამ სიმღერამ უფრო შეასინა და მორცხვად წაიღო ხელი გადასართველად. თავიდან კაკიმ გაოცებულმა შეხედა, მერე თითქოს რაღაცას მიხვდაო

ვუყვარდი?არ ვუყვარდი?(ჩემი ცხოვრების ისტორია)თავი 10

-კარგი წავალ,-ვარჩიე გავცლოდი იქაურობას,მაგრამ როგორც ყველა ქალს,მეც მქონდა მოლოდინი იმისა რომ ხელს ნაზად მომკიდებდა,მეტყოდა არ წახვიდეო და შემდეგ ვნებიანად მაკოცებდა.მოხდა თუ არა ასე?..-არ წახვიდე,-ხელი იმაზე ნაზად მომკიდა წელზე ვიდრე მე

ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 40)

პროლოგი:ცხოვრება სავსეა მოულოდნელობებით! და მაშინ როცა არაფერს არ მოელი, ხდება რაღაც რაც შენს ცხოვრებას რადიკალურად ცვლის...! თვალები დავხუჭე და მორჩა... მე აღარ ვიყავი დედამიწაზე, არც კი ვიცი სად ვიყავი, მაგრამ მე იქ თავს კარგად ვგრძნობდი...

მეორადი ბედნიერება [სრულად (+დასასრული თავი 16)]

არაფერი ახსოვდა ანნას იმ ორი კვირიდან, გარდა სასამართლოს დღისა. მხოლოდ მოსამართლის სიტყვებს უსმენდა გაფაციცებით.. განაჩენის გამოტანისას ალბათ პეტრეზე მეტად ღელავდა.. პეტრე კი განაჩენის ნაცვლად, ანნაზე ნერვიულობდა, მის ღელვაზე,