იღბლის კერა ნანგრევებში(5)

„ერთი სიყვარული ათასჯერ სიკვდილს ნიშნავს“– გამიარა თავში წლების წინ მოსმენილი მუსიკის ტექსტმა. მუხლებზე ხელი შემოვიხვიე და გავირნიდე. აღარ მინდოდა, მინდოდა მორჩენილიყო, დასრულებულიყო, ამომესუნთქა, აღარ მყვარებოდა.

იღბლის კერა ნანგრევებში(4)

–ბევრჯერ მიფიქრია მაგაზე, რა ჯობდა, ეს ყველაფერი საერთოდ არ ყოფილიყო და ტკივილის გარეშე მეცხოვრა, თუ მაინც გამომეცადა და ამის საფასურად ტკივილი გადამეხადა,–დაიწყო დაჩიმ,–და ყოველთვის,–ხმა გაებზარა მას,–ყოველთვის ერთსა და იმავე პასუხამდე მივდივარ,

იღბლის კერა ნანგრევებში(3)

ხუთი წუთის განმავლობაში ყველა მე მაკვირდებოდა, ჩემი ჭამის პროცესს და ჩემს თმას. არავის ხმა არ ამოუღია. დეიდაჩემი დედაჩემის გზას ედგა და ლამის ცრემლები გადმოყარა. ბიძაჩემს და მამაჩემს დიდად არ აჯავრებდათ, იგივე პოზიციაში იყო თემოც. რაც შეეხება დაჩის.

იღბლის კერა ნანგრევებში(2)

ჩემს ერთადერთ და პირველ სიყვარულს დავშორდი. ერთადერთ კაცს, რომელთანაც რაიმე სახის ურთიერთობა მქონია და გარდა მრავალი წლის შეყვარებულობისა, გასული ოთხი წელი ცოლქმრობას ვითავსებდით. სახლში ყველა მსხვრევადი ნივთი განადგურებული იყო.

იღბლის კერა ნანგრევებში(1)

ნამწვის და ხის სუნი მაშინვე მოხვდა რეცეპტორებს, ოდნავი ბუღი, ნისლივით დაგროვილი მტვრის ნაწილაკები თვალებში მეფინებოდნენ. მაშინვე მისაღებისკენ მივაქციე პირი, რომლის კედლებიც დაგლეჯილი ფურცლებივით იყო პირდაღებული. დაჩის სილუეტი მარტივად გავარჩიე.