მე არ დამისრულებია...(III თავი)

სანამ ეთერი მოვიდოდა მხარზე უხეში შეხება ვიგრძენი. მე ვინმე ნაცნობი მეგონა მაგრამ ხელში წუხანდელი „ლამასო“ შემრჩა. ფეხზე წამომაგდო და ისეთი სახით მიყურებდა რაღაც ცუდი მოხდებოდა ვგრძნობდი. გაბრიელის ხმის გაგონება ასე ჯერ არ გამხარებია.

მე თქვენთან ვარ

იხარეთ ჩემთან და ჩემს გარეშე იხარეთ ჩემში მე ხო ყველგან ვარ როცა გავქრები ვერ დამინახავთ მაგრამ თქვენ იგრძნობთ რომ მე თქვენთან ვარ

მე არ დამისრულებია..(II თავი)

-რის მიღწევას ცდილობ?_მშვიდი ტონით ვუთხარი და ისევ მის თვალებს დავუბრუნდი. თითქოს გამოფხიზლდაო, ხელები უცებ მომაშორა და გვერდით გადგა. სულ სხვანაირად მიყურებდა, აი ისე თითქოს პირველად შეეხო ადამიანს და არ იცოდა ეს გრძნობა როგორ აეხსნა.

ჭორფლებიანი და მე

მე ბაბი ვარ, წითური გოგონა რომელიც ჩუმად უსმენს სამი საუკეთესო მეგობრის ლაქლაქვს და თან facebook-ის ნიუსფიდზე დაბორიალობს. სანდრო- ნევროზაა, გუგა (ჩემი ჭორფლებანი)-შარიანი, აკა- ნევროზასა და შარიანის გამანეიტრალებელი, მე-წითური.

ახლახანს მე

მე ახლახანს მივატოვე ყველა, მე ახლახანს გადვუდექი ღმერთს, მე ხანდახან მეტნაკლებად მახსოვს, რომ ერთმანეთს ჩვენ, შევფიცეთ დღე, ვითომ არც და უგზოუკლოდ დამთმო, თითქოს არსად არ ვიყავით ჩვენ!?.

მე ყოველ ღამე გელი სიზმარში...

დავიკარგე! სად? ჩემივე თავში. როგორ? როცა დამტოვე. აი ესე ადექი და წახვედი უთქმელად, დაუმშვიდობებლად , მოულოდნელად გაჩერდა შენი გული... მე ? მე ყოველ ღამე გელი სიზმარში მაინც მესტუმრე ხშირად.. მოდი ისევ მაკოცე მძინარეს . ნეტვ ისევ უთქმელად

მე და შენ

როცა მე და შენ წლები გვაშორებს რაღა თქმა უნდა ეს საწყენია მაგრამ როდესაც ჩემს გვერდითა ხარ იმ წუთზე ტკბილი არაფერია

მე არ დამისრულებია... (I თავი)

როგორ მიყვარს გაზაფხული, მაგრამ დილით ადგომა მაინც მესიკვდილება და რა ვქნა. სამსახური ვის არ გააღვიძებს, ახლაც ზარმა 8-ზე დარეკა, ბუზღუნით გავთიშე და საწოლიდან წამოვდექი. ნიას ოთახში შევიხედე, ჯერ კიდევ ეძინა ჩემ პატარა გოგოს. ამიტომ, ჯერ

სანშაინ (მე-5 თავი)

არ ვიცი რა უნდა ვქნა. ვდგავარ და ნელ-ნელა, წვეთ-წვეთად, ვკარგავ ძალას, უნარს, შესაძლებლობას. ის არის, რა თქმა უნდა, ის არის, სხვა ვინ იქნება?! ვდგავარ და ვკვდები. არ ვიცი, როგორ იხსნება ანატომიურად ეს ფაქტი.

MOBSTER (მე-VI თავი)

-არ მაინტერესებს თქვენი სიმართლე , დამაბრუნეთ სახლში !- ყვირილით მივმართე ჩემს წინ მჯდომ მამაკაცს. -დემეტრე...-უცებ გაჩუმდა.-დემეტრე დევდარიანი ვინ არის შენთვის? -დემეტრეს გვარი მთელი ზიზღით წარმოთქვა . -ეგ თქვენ არ გეხებათ!