ამბავი,რომელიც არ მოხდა

და მაშინ,როცა გრძნობ იმედგაცრუებას და სიამაყეს ერთდროულად,გინდა იტირო...როგორი სამარცხვინოა იყო ასე ნორმალური,ასე ცოცხალი,ასე გადარჩენილი,შუბლზემიდებული ტყვიასავით,რომ გადაიფიქრეს...

მომიყევი, რა მოხდა ?!

ერთ საათიანი გაწელილი ლოდინის შემდეგ, როგორც იქნა დაცვამ შეგვატყობინა, რომ დასაკითხი და მისი წარმომადგენელი უკვე შენობაში იმყოფებოდნენ, მათ თინა შეხვდათ და კაბინეტში მოიყვანა. ბებიას უკან პატარა გოგონა მოჰყვებოდა, თავი დაბლა დაეხარა და საკუთარ

ვითომ საინტერესო ცხოვრება (რა მოხდა ლიზას სიკვდილის შემდეგ?)

როგორი საშინელი წარმოსადგენია გაიღვიძო და ცხოვრება თავზე დაგენგრეს? ეს ჩემთვის უკვე წარმოსადგენი აღარაა, რადგან ეს ყველაფერი მეც გამოვცადე. ლიზა, ჩემი ძალიან კარგი მეგობარი იყო და არა მარტო მეგობარი ის ადამიანი ვისთანაც თავისუფლად შემეძლო

მე მია ( თავი V )

-უბრალოდ ოჯახი არასდროს გყოლია და ძალიან გაგეხარდა მათ შესახებ, საერთოდ ისიც არ იცი ავთოავარიაში დაიღუპნენ შენი მშობლები თუ არა, ისიც არ იცი ავარია მაინცდამაინც მაშინ რატო მოხდა როდესაც ანაბელის მანქანაში ჩაჯექი და იქნებ მტრები გყავს , შენ დაშენს

აი.. რა მაკლდა ჰავაიზე [5]

საბოლოო შტრიხი შეიტანა ალექსანდრამ გარეგნიბაში, კარისკენ წავიდა, ბიჭებიც უკან მიჰყვნენ თან გულიანად აცინებდნებ რაღაცაზე, სახელური ჩამოსწია და სახეზე ღიმილი შეეყინათ სამივეს კარებში დაყუდებული ვაჩეს დესპოტურ სახეს რომ მოჰკრეს თვალი.