მე ძლიერ მცივა,მეც ვეღარ მათბობს...

აღარ ჩქეფს სისხლი, ჩემი ვენები ჩვენს ისტორიას რომც ვერ ველევი, მე ძლიერ მცივა,მზეც ვეღარ მათბობს გთხოვ დამიბრუნდე,მე მუდამ მათოვს...

შემოდგომა, ზამთარი, ფოთლები და თოვლი

შემოდგომაა, მწვანე ფოთლები გაყვითლებულან და ჩემთან ცვივა. ვიცი შენ გზაზე არ შემომხვდები და შენს გარეშე მე ძლიერ მცივა. შემოდგომაა, მწვანე ფოთლები გახუნებულან, დამჭკნარან საწყლად. ვიცი, რომ შენ ვერ განმეორდები, ვერსად ვერ გნახავ თუნდაც ჩემს წამლად.

"გატაცებული" (თავი 2)

ირგვლივ საშინელი სიცივეა. თვალების გახელის თავი არ მაქვს. ყველაფერი მტკივა და მცივა. ბოლოს დიდი ძალისხმევის შემდეგ თვალებს ოდნავ ვახელ. ბნელა. ბნელა და ცივა. საშინელი ნესტის სუნია.ალბათ, სარდაფში ვარ.

მცივა...

ახლა წერის თავიც კი არა მაქვს... ალბათ იმიტომ ვწერ რომ არ ვიცი სხვაგან სად ვიპოვო შვება... არ მყავს არავინ ვისთვისაც შემეძლება ჩემი გრძნობების გამხელა. არავის არ აინტერესებს, არ სცალიათ, არ ფიქრობენ, დრო არ აქვთ... არავის, არავის დედამიწის ზურგზე არ

მცივა

მცივა,შენს თითებში შემომიშვი გასათბობად, სუსხმა გზები შემიკრა და ვიკარგები, ნაჭადრალთან იმედები დგანან ობლად, აღსარებით,მიტევებით მინაღები...

დე აქ ხარ...? მცივა....

დე აქ ხარ...? მცივა.... იცი როგორ მცივა... დე ჩამეხუტე რა... აი ისე ჩამეხუტე პატარა რომ ვიყავი და მეხუტებოდი... არა აი ისე ჩამეხუტე და მომეფერე პირველად რომ დამინახე როცა დავიბადე... რა იგრდძენი დე??? მე რომ ვერასოდეს გავიგებ მაგ ბედნიერებას...