ნუკა(5თავი)

-მოდი ნუკა... -იო სახლშია? -კი რა მოხდა? -უნდა გელაპარაკოთ ორივეს ნინაც აქარი? -აქავრ. -ნინუს.

ნუკა (4თავი)

-გეკითხები რაიყო ეს? რატომ წახვედი ნუკა? ენა ჩამივარდა... აზრზე არ ვიყავი რა მეთქვა... კიდევ ერთხელ მოვიყუდე ლუდის თითქმის დაცარიელებული ბოთლი და მოვსვი. ხელიდან გამომგლიჯა ნიკამ და იქვე მდგარ პატარა მაგიდაზე დადო.

ნუკა(3თავი)

-მოვდიავრ ხო მოვდივარ ნუ მოლეწე ეგ ღილაკი. კარი სენდვიჩით ხელში გმიღო მეც გამოვგლიჯე და თავად დავიწყე ჭამა. -რა გჭირს. საშინლად ვნანობდი ჩემს საქციელს. ახლა რომ მივეტოვებიე, რომ წასულიყო და აღარ დაბრუნებულიყო მერე? -იოანე სახლშია? ან ნინა?

ნუკა (2თავი)

საკმაოდ დაბინდებულიყო უკვე. იშვიათად ვრჩებოდი ნიკასთან, მაგრამ ახლა მასთან ყოფნის გარდა არაფერი მინდოდა ერთი კვირაც და გერმანიაში წავიდოდი, იქ კი ნიკა არ მეყოლებოდა.

ნუკა(1თავი)

აცრემლებული ვჯდები თვითმფრიანვში და საქართველოშუ ვბრუნდები. მთელი გზა მეძინა არაფერი გამიგია.ჩემს გვერდით მჯდარი შვთვალა გოგონა მაღვიძებს. ბარგს ვიღებ ბავშვს ხელს ვკიდებ და ინასკენ მივდიავრ გიჟივით ვეხუტები მონატრებულ მეგობარს... ამდენი წელი გავიდა