ქართველი ვიყავ ოდესღაც

გთავაზობთ საინტერესო პროექტს დაწერე საქართველოს ისტორია. პირადად მე ვგეგმავ 5000 სტროფიან პოემას სადაც საქართველოს ისტორია ლექსად დაიწერება ბაგრატ მეოთხიდან დავით აღმაშენებლის ჩათვლით. ყველამ რომ თითო ეპოქა ავიღოთ მსოფლიოში უდიდეს და უძვირფასეს

გამიქრა გრძნობები.... მტკიოდა ოდესღაც...

გამიქრა გრძნობები...მტკიოდა ოდესღაც, მტკიოდა სიცოცხლე და ის ,რომ დამტოვე. ერთ ღამეს, წყვდიადში ჩუმი ხმა მომესმა, უსიტყვოდ მივეცი, უკუნეთს რაც მთხოვეს...

ოდესღაც შეიძლება ისიც ახდეს, რისი ახდენას შეუძლებელი გვეგონა...

ცხოვრება ხანმოკლეაო ნათქვამია,ადვილად აპატიეთ,გიყვარდეთ ღრმად,იცინეთ ხშირად და არასოდეს არაფერი ინანოთ.... ადვილად მიღწეული ბედნიერება დიდხანს ვერ გრძელდებაო ამბობენ. "და ერთადერთი რითაც ჩემ სიყვარულს ვამტკიცებდი მოთმინებაა....როგორი ცოტა ჩანს

ოდესღაც უსაშველოდ მოგენატრები

გული ჩუმად ზღაპარს ჰყვება... ბიჭს რომ გოგო ავიწყდება, გოგოს თვალებს ცრემლი სწყდება, ცრემლს ღიმილი ენატრება, ღიმილი კი ბიჭთან რჩება.

ვიცი, ოდესღაც გამოიდარებს

ჩემი სულიერი სამყაროს მსხვრევას და გახლეჩვას, როგორც წესი კაპიუშონში გახვეული ვხვდები. ასე და ამგვარად ვცდილობ გარდავიქმნა უსასრულო სიმკვრივედ; ჩავიპრესო სრულ არარაობაში, ვინაიდან ვიგრძნო წმინდათაწმინდა მოსვენება, რომელსაც უხსოვარი დროიდან გამალებით

ჰო ოდესღაც მეც მიცეკვია წვიმაში...

მე ოდესღაც მიცეკვია წვიმაში ტანგო... შორიახლოს , ხიდის ქვეშ მდინარე ხმაურით იკვლევდა გზას , სულ არ მადარდებდა მისი ბობოქარი ხმა ... ვცეკვავდით მშვიდად , აუღელვებლად , ლამპიონების შუქი ირიბად ეცემოდა ნისლში გახვეულ მობუზულ თბილისს ,. წვიმდა ...