8 ნიშანი, იმისა რომ მამაკაცს აღარ უყვარხართ!

სიყვარული მხოლოდ სექსი არ არის, ცხადია მის გარეშე სრულყოფილი ცოლ-ქმრული ცხოვრება წარმოუდგენელია, მაგრამ როცა თქვენს შორის უბრალო ალერსი, მოფერება და კოცნაც კი აღარ არის, ე.ი რაღაც შეიცვალა და თანაც ცუდისკენ. 7. აღარ ცდილობს თქვენს სულიერ

მე რომ ხატვა შემეძლოს

ვინ იცის რამდენი ისტორია წამიკითხავს ყოვლისშემძლე ოქროს თევზებზე, რამდენჯერ გამღიმებია ირონიით აღსავსე ღიმილით, რამდენჯერ გადამიქნევია მობეზრებით თავი და რამდენჯერ გამცრუებია იმედი ზღაპრული პერსონაჟების ზღაპრული სურვილების გაგების შემდეგ. სადღაც

არ მინდა ჩემი შვილი მე რომ დამემსგავსოს

ვერ შევძლებ ვუყურო, როგორ შეწყვეტს ჩემთან ლაპარაკს მაშინ, როცა ეს ყველაზე მეტად დასჭირდება. ვერ ავიტან მოვისმინო კედლის მეორე მხრიდან ჩუმი ტირილი და მითხრას, რომ ცუდი სიზმარი ნახა, ან, ემოციურ ფილმს უყურა. ვერ ავიტან ვუყურო, როგორ მშორდება და

ვინ თქვა რომ სიყვარული ბედნიერება??!! (თავი 8)

დღე ისე მირბის რომ გუგას თვალებს ვერ ვაწყდები.. გული მწყდება რომ არ ვნახე.. მარიამის ირონიული ღიმლი თან დამყვება და მეც ვხვდები რომ გუშინდელი საღამო უბრალოდ გუგას სიმთვრალეს უნდა მივაწერო..თავბრუ მესხმის ამისს გაფიქრებაზეე მაგრამ თითქოს არ მტკივაა..

გამა შემიყვარდი იმიტომ რომ...

განა შემიყვარდი შენი ლამაზი შავი თმის ხათრით? განა შემიყვარდი იმისთვის, რომ ჩემი გახდი? განა შემიყვარდა შენი ქცევა ნაზი? განა შემიყვარდი იმიტომ რომ ხარ ლამაზი?

შენ რომ ქუჩაში ვაჟი გხვდება

შენ რომ ქუჩაში ვაჟი გხვდება — ყოველდრე თითქმის; ხან მოწყენილი, ხან მხიარული… ვაჟი – სიმაღლით შენზე ერთი მტკაველით დიდი,–

ისე მიყვარხარ რომ ვერ გადმოვცემ

ისე მიყვარხარ რომ ვერ გადმოვცემ ეს სიყვარული არის ღვთიური მინდა ეს გრძონბა შენ რომ გადმოგცე და მინდა იყოს მარადიული

მე რომ ხატვა შემეძლოს

მე რომ,ხატვა შემეძლოს ფანქრებს კონად შევკრებდი დავხატავდი სამყაროს ილუზიას შევქმნიდი დავხატავდი შენს სახეს მომციმარს და მღელვარეს აი ისეთს,რომელიც

,,მიყვარხარ,, ნაზი გულს რომ ამინთებ.

ცხოვრება სამყაროს ფოქრებით ავსებს მე შენზე ფიქრით სიყვარულს ვავსებ და შენ ლამაზო ვარდივით სავსევ მოგიგავს სახე ვარდის ნაზ ლალებს

მე, რომ გაპატიო, სიყვარული თუ გაპატიებს?! ...19... დასასრული

სადღაც გულის სიღრმეში, მარტო დარჩენილს ალბათ გაგვივლია ფიქრად, რომ დღის ყოველი წუთით თუ წამით უნდა დავტკბარიყავით, რომ არცერთი წუთი არ უნდა დაგვეკარგა უქმად. კედელზე ჩამოკიდებული საათის წიკ-წიკი მუდამ გვამცნობს რეალობას, რეალობას, რომლის ყოველი